słownik francusko - polski

Français - język polski

enfuir po polsku:

1. uciekać


Rebelianci zaatakowali i mieszkańcy byli zmuszeni uciekać ze swojego miasta.
Czas uciekać
Król musi uciekać za granicę.
Kiedy zobaczył, że zbliża się policjant, zaczął uciekać co sił w nogach.
Jak tylko mnie zobaczył, zaczął uciekać.

Polskie słowo "enfuir" (uciekać) występuje w zestawach:

gramatyka stosowana 1 czasowniki
Ch. Perrault "Contes"
Czasowniki 3 gr.
KARTKÓWKA MOLSKA 1

2. uciec


Złodziej zdołał uciec
Musisz uciec zanim będzie ich zbyt dużo.
Próbowałem uciec.
oskarżyła go o ucieczkę od swoich obowiązków
Chciałbym jak najszybciej uciec z Bostonu.
Mało prawdopodobne, że zdołamy uciec z tego więzienia.
Chciała uciec od życia codziennego.
Chyba niemożliwe, byśmy dali radę uciec z tego więzienia.
Nie dam ci stąd uciec.
Zdołałą uciec pod osłoną nocy.
Dali mu szansę uciec.
Chciałbym na kilka dni uciec z Tokio.

Polskie słowo "enfuir" (uciec) występuje w zestawach:

Derniére danse