HISZT_GRE_2_okres KLASYCZNY STARSZY (od 480 p.n.e. do wojen pelopo- neskich)

Akropolis ateńska

wapienne, ufortyfikowane wzgórze, miejsce kultu, zbudowane w czasach archaicznych - zniszczone podczas wojen perskich, odbudowa dzięki Peryklesowi w 449 r p.n.e. (Partenon, Erechtejon, świątynia Nike Apteros, sanktuarium Artemidy Brauronia, Propyleje)

świątynia Zeusa

Akragas (Agrygent) na Sycylii; Bud: 460 p.n.e. - 459 p.n.e., Sycylia, sanktuarium Zeusa Olimpijskiego;

Świątynia Apollina Epikurosa w Bassai

wzniesiona około 430 p.n.e. - 400 p.n.e.; reprezentuje wszystkie porządki architektoniczne: dorycki, joński i koryncki; znajduje się w Grecji, w Arkadii

Ateński teatr Dionizosa

Bud. pocz: V w p.n.e.; pierwszy kamienny teatr w Atenach; obliczony na 17 tysięcy widzów; kolista orchestra – miejsce występu chórów; teatron – widownia; skene – budynek sceniczny; proskenion – podest (scena);

posąg Woźnicy (Auriga z Delf)

Ok. 480 p.n. e; wys. 1,8 m; najstarsza oryg. grecka rzeźba z brązu; zwrywa z manierą kurosów: przełamanie frontalności (wysunięte ręce, skręt głowy i torsu); brak char. wykroku; rezygnacja z nagości; fałdy jak kanelury na kolumnie; brak uśmiechu arch;

Dyskobol

Myron; oryginalna rzeźba wykonana w V w p.n.e.; aktualnie – kopia rzymska; ujęty w momencie poprzedzającym skręt ciała i rzut; rodzaj wstrzymania ruchu / czasu; studium anatomiczne mięśni – realizm

Atena i Marsjasz

Myron; figury pokazane w ruchu; u stóp postaci leżał flet- ważny elementem sceny; kompozycja na zasadzie kontrastu postaci: strój – nagość; olimpijskie piękno – barbarzyńska brzydota, spokój bogini – taneczna poza;

Doryforos

Poliklet z Argos; około 450 p.n.e. - 440 p.n.e.; wys. 2,12 m; „niosący włócznię”; zasada kontrapostu; rzeźba harmonijna, spokojna, odlana według matematycznych proporcji

Diadumenos

Poliklet z Argos; Ok. 429 p.n.e.; wys. 1,86 m; „wiążący diadem”; łagodniejsze formy niż Doryforos, smuklejszy; realizacja założenia rzeźby klasycznej – połączenie realizmu z idealizmem (przez realistyczne środki osiągnięto idealistyczne cele)

posągi Ateny Promachos

Fidiasz, przedstawiający boginię Atenę, stojący w starożytności w zachodniej części Akropolu. Był wykonany z brązu i liczył prawdopodobnie około 7 m wysokości.

Atena Lemnia

Fidiasz; Ok. 450 roku p.n.e.; jedyny znany wizerunek Ateny bez jej atrybutu – hełmu; rzeźba na zamówienie mieszkańców wyspy Lemnos

Atena Partenos

Fidiasz; wykonana w latach 447 p.n.e. - 438 p.n.e.; rzeźba Partenonu w Atenach; „Partenos” – dziewica; wys. 12m (najwyższa grecka rzeźba sakralna obok Zeusa); technika chryzelefantynowa – wykonanie ze złota i kości słoniowej

Zeus Olimpijski

Fidiasz; oryginał po 430 r. p.n.e.; świątynia Zeusa w Olimpii; wysokość około 13 m; szatę i włosy Zeusa wykonano ze złota, kość słoniowa, drewno cedrowe, szlachetne kamienie; w prawej dłoni trzymał statuę bogini Nike;

Fryz dorycki nad kolumnadą Partenonu

Fidiasz; metopy umieszczone na belkowaniu zostały ozdobione scenami przedstawiającymi walkę bogów i tytanów; postacie umieszczone są parami

procesja panatenajska

Fidiasz, 445 p.n.e. - 438 p.n.e.; fryz ciągły joński na zewnętrznej i wewnętrznej ścianie naosu Partenonu; przedstawia coroczny pochód Ateńczyków na Akropol w czasie święta bogini Ateny

rzeźby przyczółków Partenonu

Fidiasz; aktualnie British Museum; płaskorzeźby nawiązujące do narodzin Ateny oraz do sporu pomiędzy Ateną a Posejdonem o panowanie nad Atenami; po raz pierwszy zastosowano styl mokrych szat

Nike rozwiązująca sandał

Kallimachos; V w p.n.e.; Pierwotnie znajdowała się w świątynia Ateny Nike na Akropolu; aktualnie muzeum w Atenach, naturalność, rozwinięcie stylu mokrych szat

Afrodyta (Wenus Genetrix)

Kallimachos; wysokość 1,64 m; aktualnie Luwr; zachowana kopia rzymska; kwintesencja elegancji

Tron Ludovisi

około 460 p.n.e.; wys. 87 cm; aktualnie Muzeum Term w Rzymie; scena narodzin Afrodyty z piany morskiej; styl mokrych szat; pierwsza próba pokazania pejzażu w sztuce greckiej - kamyki

Zeuksis i Parrasjos

dzieła malarskie nie zachowały się; w V p.n.e. działali Zeuksis (namalował winogrona - ptaki podlatywały chcąc je zjeść) i Parrasjos (zasłona którą Zeuksis chciał ją odsunąć myśląc, że jest prawdziwa – wygrał konflikt na lepszego malarza)

Eos niosącej martwe ciało Memnona

Duris; początek v w p.n.e.; Memnon – zginął w walce z Achillesem; ukazanie emocji w przeciwieństwie do wcześniejszych tendencji; malarstwo czerwonofigurowe

Fidiasz

tworzył 490 p.n.e. - 430 p.n.e.; Ateńczyk; najwybitniejszy twórca greckiej rzeźby okr. klas.; „twórca bogów” autor: rzeźby Partenonu, koncepcji rzeźb Akropolu;

Poliklet z Argos

założyciel szkoły rzeźbiarskiej w Argos, działał 450-415 p.n.e.; twórca matematycznego kanonu idealnych proporcji ludzkiego ciała; kanon stosowany do Lizypa

Myron z Beocji

najstarszy z trójki mistrzów okresu klasycznego; tworzył 490 p.n.e. - 445 p.n.e.; mistrz brązowej rzeźby realistycznej (bogów, herosów, atletów), dynamicznej i perfekcyjnej technicznie; zachowały się rzymskie kopie: Dyskobol, Atena i Marsjasz

Świątynia Concordia w Akragas (Agrygent)

Bud. około 440 p.n.e. - 430 p.n.e. została przekształcona w kościół chrześcijański w 597 r. dzięki czemu jest w prawie nienaruszonym stanie; Concordia – rzymska bogini, odpowiedniczka Harmonii