Pytanie  |
Odpowiedź |
Jan Kochanowski - Tren VIII rozpocznij naukę
|
|
Wielkieś mi uczyniła pustki w domu moim,
|
|
|
Wielkieś mi uczyniła pustki w domu moim, rozpocznij naukę
|
|
Moja droga Orszulo, tym zniknieniem swoim!
|
|
|
Moja droga Orszulo, tym zniknieniem swoim! rozpocznij naukę
|
|
Pełno nas, a jakoby nikogo nie było:
|
|
|
Pełno nas, a jakoby nikogo nie było: rozpocznij naukę
|
|
Jedną maluczką duszą tak wiele ubyło.
|
|
|
Jedną maluczką duszą tak wiele ubyło. rozpocznij naukę
|
|
Tyś za wszytki mówiła, za wszytki śpiewała,
|
|
|
Tyś za wszytki mówiła, za wszytki śpiewała, rozpocznij naukę
|
|
Wszytkiś w domu kąciki zawżdy pobiegała.
|
|
|
Wszytkiś w domu kąciki zawżdy pobiegała. rozpocznij naukę
|
|
Nie dopuściłaś nigdy matce się frasować
|
|
|
nie dopuściłaś nigdy matce się frasowac rozpocznij naukę
|
|
ani ojcu myśleniem zbytnim głowy psować
|
|
|
Ani ojcu myśleniem zbytnim głowy psować, rozpocznij naukę
|
|
To tego, to owego wdzięcznie obłapiając
|
|
|
To tego, to owego wdzięcznie obłapiając rozpocznij naukę
|
|
I onym swym uciesznym śmiechem zabawiając.
|
|
|
I onym swym uciesznym śmiechem zabawiając. rozpocznij naukę
|
|
Teraz wszytko umilkło, szczere pustki w domu,
|
|
|
Teraz wszytko umilkło, szczere pustki w domu, rozpocznij naukę
|
|
Nie masz zabawki, nie masz rozśmiać się nikomu.
|
|
|
Nie masz zabawki, nie masz rozśmiać się nikomu. rozpocznij naukę
|
|
Z każdego kąta żałość człowieka ujmuje,
|
|
|
Z każdego kąta żałość człowieka ujmuje, rozpocznij naukę
|
|
A serce swej pociechy darmo upatruje.
|
|
|
