|
Pytanie |
Odpowiedź |
|
rozpocznij naukę
|
|
Litwo! Ojczyzno moja! ty jesteś jak zdrowie.
|
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
Ile cię trzeba cenić, ten tylko się dowie,
|
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
Kto cię stracił. Dziś piękność twą w całej ozdobie
|
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
Widzę i opisuję, bo tęsknię po tobie.
|
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
Panno Święta, co Jasnej bronisz Częstochowy
|
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
I w Ostrej świecisz Bramie! Ty, co gród zamkowy
|
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
Nowogródzki ochraniasz z jego wiernym ludem!
|
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
Jak mnie dziecko do zdrowia powróciłaś cudem
|
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
(Gdy od płaczącej matki pod Twoję opiekę
|
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
Ofiarowany, martwą podniosłem powiekę
|
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
I zaraz mogłem pieszo do Twych świątyń progu
|
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
Iść za wrócone życie podziękować Bogu),
|
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
Tak nas powrócisz cudem na Ojczyzny łono.
|
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
Tymczasem przenoś moję duszę utęsknioną
|
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
Do tych pagórków leśnych, do tych łąk zielonych,
|
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
Szeroko nad błękitnym Niemnem rozciągnionych;
|
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
Do tych pól malowanych zbożem rozmaitem,
|
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
Wyzłacanych pszenicą, posrebrzanych żytem;
|
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
Gdzie bursztynowy świerzop, gryka jak śnieg biała,
|
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
Gdzie panieńskim rumieńcem dzięcielina pała,
|
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
A wszystko przepasane, jakby wstęgą, miedzą
|
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
Zieloną, na niej z rzadka ciche grusze siedzą.
|
|
|
