KB 2025 - 3

76. Pytanie: Do kogo autor Listu do Hebrajczyków zwraca się słowami „bracia święci, współuczestnicy powołania niebieskiego” w Hbr 3,1?

Odpowiedź: Do wierzących chrześcijan (prawdopodobnie pochodzenia żydowskiego) – nazywa ich świętymi braćmi, którzy mają udział w niebiańskim powołaniu.

77. Pytanie: Na Kogo poleca patrzeć autor w Hbr 3,1 i jak Go tytułuje?

Odpowiedź: Poleca „zwrócić uwagę na Jezusa”, nazywając Go Apostołem i Arcykapłanem

78. Pytanie: W czym Jezus okazał się wierny Bogu według Hbr 3,2?

Odpowiedź: „On jest wierny Temu, który Go ustanowił” – Jezus okazał się wierny Bogu, który Go posłał, podobnie jak Mojżesz był wierny w całym domu Bożym.

79. Pytanie: Do której postaci starotestamentowej porównany jest Jezus w Hbr 3,2?

Odpowiedź: Do Mojżesza – stwierdza się, że Jezus jest wierny Temu, który Go ustanowił, jak Mojżesz był wierny w całym domu Bożym.

80. Pytanie: Na czym polega wyższość Chrystusa nad Mojżeszem według Hbr 3,3?

Odpowiedź: Chrystus jest godzien o tyle większej chwały niż Mojżesz, o ile większą cześć od domu ma ten, kto go zbudował. Innymi słowy, Jezus – jako budowniczy i właściciel domu (Ludu Bożego) – przewyższa Mojżesza, który był tylko sługą w tym „domu”.

81. Pytanie: Czym jest „dom Boży” w terminologii Hbr 3,5-6 i kto jest w nim sługą, a kto Synem?

Odpowiedź: „Domem Bożym” jest społeczność Ludu Bożego (Kościół). Mojżesz był w nim wiernym sługą, zaś Chrystus jest Synem władającym tym domem. My, wierzący, jesteśmy tym domem, o ile wytrwamy w ufności i chwalebnej nadziei.

82. Pytanie: Jakie warunki podaje Hbr 3,6, byśmy my byli „domem Chrystusa”?

Odpowiedź: „Jeśli ufność i chlubną nadzieję aż do końca niewzruszenie zachowamy.”

83. Pytanie: Prawda czy fałsz? Hbr 3,5 stwierdza, że Mojżesz był niewierny Bogu w Jego domu.

Odpowiedź: Fałsz. (Wręcz przeciwnie – Hbr 3,5 mówi, że Mojżesz „wprawdzie był wierny w całym domu [Boga], ale jako sługa”).

84. Pytanie: Co oznacza cytowane w Hbr 3,7-8 wezwanie Ducha Świętego: „Dziś, jeśli głos Jego usłyszycie, nie zatwardzajcie serc waszych”?

Odpowiedź: Jest to przestroga, by natychmiast okazać posłuszeństwo Bogu i nie buntować się przeciw Niemu. Słowo „dziś” oznacza każdy czas, w którym Bóg mówi – należy reagować wiarą, a nie zatwardziałością serca, jak dawni Izraelici na pustyni.

85. Pytanie: Skąd pochodzi cytat: „Dziś, jeśli głos Jego usłyszycie, nie zatwardzajcie serc waszych”, przytoczony w Hbr 3,7-11?

Odpowiedź: Z Psalmu 95(94), wersety 7-11.

86. Pytanie: Jak nazywa autor Hbr pokolenie Izraelitów, które wywołało gniew Boga na pustyni (Hbr 3,8-10)?

Odpowiedź: Nazywa ich pokoleniem, które „zbłądziło sercem” i „nie poznało dróg Bożych”.

87. Pytanie: Czego przykładem jest niewierność Izraelitów na pustyni dla adresatów Listu (zob. Hbr 3,12)?

Odpowiedź: "Uważajcie, bracia, aby nie było w kimś z was przewrotnego serca niewiary, której skutkiem jest odstąpienie od Boga żywego"

88. Pytanie: Co według Hbr 3,13 powinni czynić chrześcijanie każdego dnia?

Odpowiedź: "zachęcajcie się wzajemnie każdego dnia, póki trwa to, co "dziś" się zwie, aby żaden z was nie uległ zatwardziałości przez oszustwo grzechu."

89. Pytanie: Kogo autor Hbr 3,15-16 wskazuje jako tych, którzy „usłyszeli, a zbuntowali się”?

Odpowiedź: Pyta retorycznie: „Czyż nie wszyscy ci, którzy wyszli z Egiptu pod wodzą Mojżesza?” – czyli pokolenie Izraelitów wyprowadzonych z Egiptu, które mimo cudów okazało bunt na pustyni.

90. Pytanie: Jak długo – według Hbr 3,17 – Bóg gniewał się na niewiernych Izraelitów i jaki był skutek?

Odpowiedź: Gniewał się przez czterdzieści lat na tych, którzy zgrzeszyli, tak że ich trupy legły na pustyni. (Całe to pokolenie wymarło na pustyni).

91. Pytanie: Komu – według Hbr 3,18 – Bóg przysiągł, że „nie wejdą do Jego odpoczynku”?

Odpowiedź: „Tym, którzy byli nieposłuszni” – czyli buntowniczemu pokoleniu Izraela, które nie uwierzyło i sprzeciwiło się Bogu.

92. Pytanie: Czym jest „odpoczynek” obiecany przez Boga, do którego nie weszli niewierni (Hbr 3,11.18)?

Odpowiedź: W kontekście historycznym chodzi o ziemię obiecaną (Kanaan) – spoczynek po wędrówce. W teologicznym sensie ten „odpoczynek Boży” to również stan zbawienia, udział w Bożym pokoju, do którego niewierni nie mogą wejść.

93. Pytanie: Co – według Hbr 3,19 – uniemożliwiło dawnym Izraelitom wejście do Bożego odpoczynku?

Odpowiedź: Niedowiarstwo (niewiara). „Widzimy zatem, iż nie mogli wejść z powodu niewiary”.

94. Prawda czy fałsz:? Według Heb 3, wszyscy Izraelici, którzy wyszli z Egiptu, dzięki swojej wierze weszli do ziemi obiecanej.

Odpowiedź: Fałsz. (Większość z nich wskutek niewiary i buntu nie weszła do odpoczynku w Kanaanie).

95. Do jakiego fragmentu Starego Testamentu odnosi się autor Listu opisując nieposłuszeństwo Izraelitów?

Odpowiedź: por. Lb 14,21 - 29