Pyt 9-21

Najlepszą konstrukcję endoprotez stanowi

trzpien ze stopów na bazie tytanu, głowa z ceramiki bezporowatej. Takie endoprotezy posiadają dobrą trwałość tj. małe złóżcie cierne oraz dobrą biotolerancje biologiczną.

Stabilizacja zewnętrzna

jest sposobem osteosyntezy zmniejszającej ryzyko powikłań biologicznych w przypadkach, w których interwencja chirurgiczna w ognisku urazu może pogłębić istniejące zaburzenie biologiczne, zwłaszcza w trudnych warunkach dostępu do odłamów.

Pojęcie stabilizatora zewnętrznego rozumie się jako urządzenie, które umożliwia:

• zespolenie odłamów kostnych bez bezpośredniej ingerencji w miejsce złamania, • korygowanie ustawienia odłamów, • docisk odłamów, • oddalenie odłamów

Rozróżniamy 3 główne typy zewnętrznych stabilizatorów kości długich:

Klamrowe, Ramowe, Przestrzenne

Klamrowy stabilizator

elementy konstrukcyjne leżą na jednej płaszczyźnie oraz po jednej stronie kości;

Ramowy stabilizator

elementy konstrukcyjne leżą na jednej płaszczyźnie po obu stronach kości;

Przestrzenny stabilizator

– elementy konstrukcyjne leżą wokół leczonej kości.

Operacyjne metody wydłużania kończyn możemy podzielić na trzy grupy:

1. Operacyjne pobudzanie aktywności chrząstki wzrostowej, 2. Przecięcie kości dłutem i jej rozciągnięcie, 3. Stopniowe wydłużanie kości po otwartej lub przezskórnej osteotomii.

Osteogeneza dystrakcyjna

sposób zabiegowego wydłużania kości. Polega to na przecięciu jej bez naruszenia ciągłości okostnej, a następnie na stopniowym odsuwaniu od siebie powstałych fragmentów przy pomocy specjalnych rusztowań. Tempo rozciągania do 1 mm/doba

Stabilizator Ilizarowa zawiera

system pierścieni i półpierścieni, podpartych prętami nośnymi (teleskopowymi), które mogą być zabudowane w różnych konfiguracjach w zależności od potrzeb leczniczych. Elementy kości są podparte przez system drutów Kirschnera o średnicach 1,5 do 1,8mm.

Aparat Ilizarowa to urządzenie medyczne, które służy do

scalania kości (złamanej albo przeciętej). Do kości wprowadza się pręty (druty Kirschnera) i stabilizuje odłamy kostne. Na zewnątrz pręty łączą się z pierścieniami, które między sobą są połączone teleskopowymi drutami (inna nazwa: dystraktory)

Aparat Illizarowa najczęściej wykorzystywany jest w

korekcji zaburzeń osiowych i wydłużaniu kończyn, w zniekształceniach stóp (np. stopa końsko-szpotawa), achondroplazji, urazach, przykurczach stawowych, stawach rzekomych, deformacjach porażeniowych, uzupełnianiu ubytków kostnych po resekcji guzów

Wrodzone udo krótkie

U dzieci stosuje się wyrównanie skrócenia wkładką. Do 2,5 cm skrócenia zaleca się wyrównanie wyłącznie pod piętą, w większym - koturnowe wyrównanie obuwiem ortopedycznym.

Wrodzone zwichnięcie stawu kolanowego

Leczenie zachowawcze polegające na redresyjnych opatrunkach gipsowych zwiększających zakres zgięcia w stawie kolanowym

Dysplazja stawu biodrowego

Szelik Pavlikado optymalnego ustawienia kończyn dolnych w pozycji gwarantującej stabilizację stawu biodrowego, zakładanie opatrunku gipsowego w pozycji stabilizującej kończyny w zgięciu, rotacji i odwiedzeniu – zapobiega to ponownemu zwichnięciu stawu...

Wrodzone i nawykowe podwichnięcie i zwichnięcie rzepki

Stosuje się czynne i oporowe ćwiczenia mięśnia czworogłowego uda, wykonywane w wyproście kolana, uzupełniająco zabiegi fizykalne, m.in. elektrostymulację mięśnia obszernego przyśrodkowego. Brak poprawy – operacja.

Wrodzone zagięcie piszczeli i strzałki

są ćwiczenia rozciągające skróconych mięśni i łuski stabilizujące korekcję, wkłądki zpaiętkowe wyrównujące skrócenia stopy u dzieci po rozpoczęciu chodzenia

Wrodzona stopa końsko-szpotawa

Leczenie nieoperacyjne polega na redresjach - biernym korygowaniu zniekształconej stopy i utrwalaniu korekcji opatrunkami gipsowymi.

Wrodzony brak strzałki

Kończyna unieruchomiona jest w łusce gipsowej, następnie po usunięciu szwów w opatrunek gipsowy udowym. Opatrunek gipsowy marszowy zakłada się po usunięciu drutów Kirschnera (5-6 tydzień).

Skolioza jest to

trójpłaszczyznową deformacją kręgosłupa w wyniku której dochodzi do jego wygięcia bocznego, deformacji ulegają fizjologiczne krzywizny, a także dochodzi do deformacji rotacyjnych kregów- obrotu kręgu wokół własnej osi na płaszczyźnie poprzecznej ciała.

Leczenie skolioz idiopatycznych:

1Gimnastyka korekcyjna dla dzieci u których skrzywienie nie przekroczyło 10° 2skrzywienie od 20° do 40°- leczy się za pomocą gorsetu ortopedycznego. (zatrzymanie postępu skrzywienia) 3skrzywienia poniżej 40° wg. Cobba – leczenie opercyjne.

Proteza to

przedmiot uzupełniający ubytek kończyny lub jej części, nakładany na kikut poamputacyjny w celu poprawy czynności statyczno, lokomocyjnej, chwytnej także poprawy estetyki.

Protezy czynne

maja przynajmniej jeden mechanizm funkcjonalny, którego funkcje ruchowe zachodzą pod wpływem energii napędowej pochodzącej z własnego źródła energii- energii ruchu barków lub obce źródło energii np. energia elektryczna.

Protezy bierne

mogą nie mieć mechanizmów funkcjonalnych – nie ma źródła energii do ich napędu. Do realizacji funkcji ruchowych wykorzystuje się np. pomoc drugiej ręki.

Protezy ręki dzielimy na:

Bierną, mechaniczną, elektromechaniczną, bioelektryczną.

Ręka bierna

– odtwarza wygląd zewnętrzny, służy do maskowania kalectwa, dodatkowe wsparcie masy ciała

Ręka mechaniczna

spełnia funkcję chwytną i kosmetyczną, stanowi standardowe wyposażenie wszystkich protez stosowanych po amputacjach w obrębie kończyny górnej od poziomu stawu nadgarstkowego

Ręka elektromechaniczna

ruch rozwierania i zwierania palców zasilana jest z baterii elektrycznej a sterowany mechanicznie

Ręka bioelektryczna

sterowanie jej ruchem odbywa się za pomocą sygnałów mioelektrycznych powstających się w kurczących się kikutach.

Wózek inwalidzki

pojazd kołowy przeznaczony dla osób niepełnosprawnych ruchowo. Zapewnia samodzielne lub wspomagane przemieszczanie się oraz stabilizację ciała (rola ortezy).

Klasyfikacja wózków inwalidzkich

1. wózki napędzane ręcznie (mechanicznie) 2. wózki napędzane przez osobę trzecią. 3. wózki napędzane silnikiem elektrycznym / spalinowym

Standardowy wózek reczny sklada się z

-siedzenia -oparcia -dwóch przednich małych kół -dwóch tylnich dużych kół -podpórki pod stopy

Rodzaje wózków inwalidzkich:

wózki dla dzieci, wózki pokojowe, wózki do jazdy po nierónej powierzchni, z podwyższonym oparciem, wózki aktywne, z napędem elektrycznym, do jazdy po schodach.

Orteza

aparat ortopedyczny stabilizujący stawy lub odcinek ciała, zwykle zastępujący opatrunek gipsowy. Jego głównym zadaniem jest unieruchomienie stawów kończyn, które uległy urazom np. skręcenia, zwichnięcia lub zerwania więzadeł.

Ze względu na miejsce urazy wyróżnia się:

ortezy odcinka szyjnego kręgosłupa, piersiowego kręgosłupa, lędźwiowo-krzyżowego, dłoni, stawu: barkowego,łokciowego, biodrowego, skokowego, kolanowego

Parapoduim to:

system ortezowy (konstrukcja, stosowana w celu kontroli ruchów, wspomagania lub całkowitego albo częściowego odciążania wybranych elementów układu podpórczo-ruchowego), umożliwiający czynną rehabilitację oraz poruszanie się, czyli kroczenie lub stanie

Budowa parapodium (pionizatora):

Oparcia boczne, poręcze, kosz biodrowy, obejmy podudzi, regulowane elementy pionowe, platformy stóp

Elektroterapia

leczenie schorzeń m.in. układu ruchu i neurologicznych za pomocą różnego rodzaju prądów leczniczych. Podczas terapii wykorzystuje się do leczenia prąd stały, modulowane prądy średniej częstotliwości oraz prądy impulsowe.

Rodzaje prądów stosowanych w elektroterapii:

Prądy małej cz. od 0 do 1000Hz. (prąd galwaniczny) • Prądy średniej cz. od 1000 do 100000Hz. (prądy zmienne, prądy interferencyjne i modulowane prądy średniej cz.)• Prądy wielkiej cz. od 13 do 5850 MHz. Są to: fale krótkie, decymetrowe, mikrofale

Prąd galwaniczny

zabieg elektroleczniczy polegający na przepływie przez daną część ciała prądu stałego, wykorzystywany przeciwbólowo oraz przeciwzapalnie w leczeniu nerwobóli, chorób zwyrodnieniowych stawów kręgosłupa, porażeń wiotkich oraz zaburzeń krążenia obwodowego.

Jonoforeza

Zabieg polegający na wprowadzeniu przez nieuszkodzoną skórę za pomocą prądu galwanicznego jonów leków ulegających dysocjacji elektrolitycznej w wodzie.

Prądy diadynamiczne

dzielą się na kilka rodzajów, różniących się częstotliwością i natężeniem prądu zmiennego. Możemy uzyskać poprawę ukrwienia i odżywienia tkanek, wzrost lub zmniejszenie napięcia mięśniowego, szybsze wchłanianie obrzęków.

Prądy interferencyjne

częstotliwość tych prądów zmienia się rytmicznie, działają na skurcze mięśni szkieletowych, pobudzają mięśnie do skurczu (co usprawnia krążenie obwodowe), wywołują efekt przeciwbólowy, usprawniają procesy odżywcze tkanek i ich metabolizm.

Elektrostymulacja mięśni

Wykorzystywany jest tu prąd stały impulsowy (płynący z przerwami). Cel to pobudzenie mięśni do skurczu. Wykonuje się elektrostymulację: mięśni porażonych jako substytut naturalnych pobudzeni zdrowych w celu ich wzmocnienia lub poprawy krążenia obwodowego