słowo po esperanto:

„Hipopotomonstroseskvipedaliofobio estas longa vorto, ĉu ne?” „Jes, sed ĉu vi scias, kion ĝi signifas?” „Ne, fakte ne.” „Ĝi signifas timo pri longaj vortoj.” „Kia ironio.”

Kia belsona vorto!

Pere de importita vorto kaj helpe de Esperantaj vorteroj oni povas fari multajn novajn vortojn, kiuj eble ne ekzistas en la fontolingvo mem.

La iraka milito estas flamiĝema temo de politika debato; unu maltaŭga vorto povas okazigi kverelon.

«Finnlando» estas vorto, kiu ĝenas multajn Esperanto-parolantojn, ĉar aŭ oni ne povas laŭregule elparoli ĝin, aŭ oni akceptas, ke la reguloj de Esperanta elparolo ne estas senesceptaj.

Théétète estas tradicie konsiderata kiel la plej longa franca vorto kiu enhavas nur tri malsamajn literojn; sed fakte, ĝi estas propra nomo.

Laŭ la Oxford English Dictionary, la angla vorto 'set' havas 430 malsamajn signifojn aŭ definojn.

La vorto el la lingvo Esperanto «Koran» ne estas arabdevena, ĉu ne?

De kiam la vorto "bioteknologio" kutimiĝis?

Pro la unuafoja elekto de virino en la ofico de kanceliero, la vorto "kancelierino," estis elektita de la asocio de la germana lingvo kiel la vorto de la 2005a jaro.

“Mi faras al vi donacon,” daŭrigis la feino, “ke ĉe ĉiu vorto, kiun vi diros, el via buŝo eliros aŭ floro aŭ multekosta ŝtono.”

Vorto ne estas kristalo, travidebla kaj senŝanĝa, ĝi estas la haŭto de viva penso kaj povas multe varii ĝiaj koloro kaj enhavo laŭ la cirkonstancoj kaj tempo en kiuj oni uzas ĝin.

La vorto "esperanto" signifas "tiu kiu esperas". Ĝi estis la kaŝnomo de la kreanto de la internacia lingvo.

Li parolas eĉ ne unu vorto de la franca, sed aliflanke li ja parolas la anglan kvazaŭ li elkreskis kun ĝi.