Pytanie                    | 
                
                    Odpowiedź                    | 
            
        
        | 
     rozpocznij naukę
 | 
 | 
      układ rymowy powtarzający jeden rym we wszystkich wersach utworu; występuje rzadko   
 | 
 | 
 | 
| 
     rozpocznij naukę
 | 
 | 
      powtórzenie jednakowych lub podobnych układów głoskowych w zakończeniach wyrazów zajmujących ustaloną pozycję w obrębie wersu (w wierszu) lub zdania (w prozie rymowanej)   
 | 
 | 
 | 
| 
     rozpocznij naukę
 | 
 | 
      rymy oczywiste, utworzone z wyrazów często zestawianych, np. blizna – ojczyzna   
 | 
 | 
 | 
| 
     rozpocznij naukę
 | 
 | 
      rymy, w których w obrębie przestrzeni rymowej znajduje się dużo głosek, np. – wieszcz   
 | 
 | 
 | 
| 
     rozpocznij naukę
 | 
 | 
      rymy będące najoczywistszą realizacją rymów banalnych; są charakterystyczne zwłaszcza dla domorosłej poezji   
 | 
 | 
 | 
| 
     rozpocznij naukę
 | 
 | 
      rymy występujące rzadko, oparte na akcencie proparoksytonicznym (padającym na przedostatnią sylabę), np. robiłbyś – chodziłbyś   
 | 
 | 
 | 
| 
     rozpocznij naukę
 | 
 | 
      rymy powstające z całkowicie jednakowych współdźwięczności   
 | 
 | 
 | 
| 
     rozpocznij naukę
 | 
 | 
      rymy powstałe w wyniku rozszerzenia przestrzeni współdźwięczności na większą część rymowanych wyrazów, np. – ramieniem   
 | 
 | 
 | 
| 
     rozpocznij naukę
 | 
 | 
      rymy utworzone z wyrazów, których współbrzmienie wynika z identyczności końcówek gramatycznych, np. bawił – zjawił   
 | 
 | 
 | 
| 
     rozpocznij naukę
 | 
 | 
      rymy oparte na homonimach (wyrazy, które jednakowo brzmią i są jednakowo pisane, ale mają inne znaczenie), wprowadzające rodzaj gry słów   
 | 
 | 
 | 
| 
     rozpocznij naukę
 | 
 | 
      rymy umiejscowione na początku wersu; występują rzadko   
 | 
 | 
 | 
| 
     rozpocznij naukę
 | 
 | 
      rymy umiejscowione w klauzulach wersowych (w końcowym odcinku wersu)   
 | 
 | 
 | 
| 
     rozpocznij naukę
 | 
 | 
      rymy oparte na akcencie paroksytonicznym (akcent pada na ostatnią sylabę), np. stój – zbój   
 | 
 | 
 | 
      rymy niedokładne (przybliżone)    rozpocznij naukę
 | 
 | 
      rymy, które powstają ze współdźwięczności mniej lub bardziej podobnych, ale nie identycznych   
 | 
 | 
 | 
| 
     rozpocznij naukę
 | 
 | 
      rymy powstałe z wyrazów różniących się kategorią i formą gramatyczną; zwykle są bardziej wyrafinowane niż rymy gramatyczne, np. nadaremnie – nieskończenie   
 | 
 | 
 | 
| 
     rozpocznij naukę
 | 
 | 
      rymy niepodporządkowane żadnemu wzorcowi układu   
 | 
 | 
 | 
| 
     rozpocznij naukę
 | 
 | 
      rymy złożone z dwu lub więcej składników łączących co drugi wers utworu według wzorca: abba...   
 | 
 | 
 | 
      rymy parzyste (dystychiczne)    rozpocznij naukę
 | 
 | 
      rymy złożone z dwu składników spinających dwa sąsiednie wersy według wzorca: aabbcc...   
 | 
 | 
 | 
      rymy przeplatane (krzyżowe)    rozpocznij naukę
 | 
 | 
      rymy złożone z dwóch lub więcej składników łączących co drugi wers utworu według wzorca: abab...   
 | 
 | 
 | 
| 
     rozpocznij naukę
 | 
 | 
      rymy powtarzające się w stałym porządku i w określonych miejscach tekstu; podlegają z góry ustalonemu wzorcowi układu   
 | 
 | 
 | 
| 
     rozpocznij naukę
 | 
 | 
      rymy, które mają zwracać uwagę niezwykłym doborem słownictwa; najwyrazistsze wśród nich to rymy egzotyczne, posługujące się słowami obcymi (a przez to zwykle trudnymi do zrymowania)   
 | 
 | 
 | 
| 
     rozpocznij naukę
 | 
 | 
      rymy polegające na powtórzeniu jednakowych wyrazów (o identycznej postaci i tym samym znaczeniu)   
 | 
 | 
 | 
| 
     rozpocznij naukę
 | 
 | 
      rymy, słabo współdźwięczne; w obrębie przestrzeni rymowej znajduje się niewiele głosek, np. – dno   
 | 
 | 
 | 
| 
     rozpocznij naukę
 | 
 | 
      rymy występujące w środku wersu, najczęściej w średniówce   
 | 
 | 
 | 
| 
     rozpocznij naukę
 | 
 | 
      rymy oparte na akcencie oksytonicznym (akcent pada na przedostatnią sylabę), np. niedziela – karuzela; w polszczyźnie to właśnie te rymy są najnaturalniejsze   
 | 
 | 
 | 
    
to taki, który pada NA TRZECIĄ sylabę od końca
(BŁAD: vide 'rymy daktyliczne'), co z resztą podane przykłady bardzo ładnie ilustrują, skąd wnioskuję niewinne przejęzyczenie.
W 'rymach męskich' mamy natomiast o czynienia z akcentem OKSYTONICZNYM, nie paroksytonicznym gdyż pada on właśnie, jak tłumaczy autor NA PIERWSZĄ od końca sylabę (przykłady poprawne)
'Żeńskie rymy' to rymy złożone z PAROKSYTONÓW, czyli wyrazów akcentowanych NA DRUGĄ sylabę od końca.
Generalnie:
licząc od końca wyrazu
akcent
na 1.: OKSYTONICZNY
na 2.: PAROKSYTONICZNY
na 3.: PROPAROKSYTONICZNY
Pozdrawiam serdecznie