02 STAROŻYTNA GRECJA

 0    75 fiszek    agrathe
ściągnij mp3 drukuj graj sprawdź się
 
Pytanie Odpowiedź
SZTUKA GRECKA
Sztuka rozwijająca się w okresie od XI do I wieku p.n.e. na Półwyspie Bałkańskim, wyspach Morza Egejskiego, w Azji, płd. Italii oraz na wybrzeżach Morza Śródziemnego i Morza Czarnego;
w fazie początkowej sztuka grecka pozostawała pod wpływem sztuki Bliskiego Wschodu i Egiptu;
rozpocznij naukę
PODZIAŁ SZTUKI GRECKIEJ
* Okres archaiczny XI-VI p.n. e, * Okres klasyczny V-IV p.n.e. * Okres hellenistyczny III-I w. p.n.e.
rozpocznij naukę
Meander
prostokątny, ciągły ornament znany od czasów neolitu; symbolizował nieśmiertelność osiąganą przez reprodukcję
rozpocznij naukę
Kimation
ciągły ornament w formie listwy, stosowany na fasadach i kolumnach greckich budowli, zbudowany ze stylizowanych elementów roślinnych.
Główne typy to: kimation dorycki - wklęsły relief złożony z prostych, stylizowanych liści, kimation joński - tzw. wole oczy lub jajownik, zbudowany z owalnych, wypukłych form przypominających jajko, kimiation lesbijski zbudowany z kwiatów dziewięciornika
rozpocznij naukę
Astragal
perełkowanie, ornament zbudowany z naprzemiennie powtarzających się podwojonych form soczewkowych i okrągłych lub owalnych "perełek"
rozpocznij naukę
Kapitel
ze świątyni Ateny Polias w Priene z trzema ornamentami; od góry: kimation lesbijski, kimation joński, astragal
rozpocznij naukę
Anthemion - Palmeta
motyw dekoracyjny w formie wachlarzowo ułożonego, stylizowanego liścia palmowego, używany pojedynczo, jako np. akroterion, albo jako powtarzalny element fryzu, w sztuce asyryjskiej symbolizowała drzewo życia
rozpocznij naukę
Fryz palmetowy z Erechtejonu
rozpocznij naukę
Akroterion
rzeźbiona ozdoba w postaci sterczyny wieńczącej szczyt tympanonu i narożniki dachu, w formie palmety, liścia akantu lub rzeźb figuralnych
rozpocznij naukę
Antefiks
element zdobiący okap dachu w światyniach etruskich, greckich i rzymskich; zwykle w formie palmet, głów postaci i stworów mitologicznych lub zwierząt
PORZĄDKI ARCHITEKTONICZNE
W starożytności powstały trzy główne porządki architektoniczne: - grecki porządek dorycki, mający odmianę rzymską, - grecki porządek joński, mający odmiany attycką, małoazjatycką i rzymską, - grecki porządek koryncki.
rozpocznij naukę
PORZĄDKI ARCHITEKTONICZNE
W cesarskim Rzymie powstał porządek kompozytowy będący połączeniem porządku jońskiego i korynckiego, długo nie uważany za samodzielny porządek. W okresie renesansu Sebastian Serlio na podstawie traktatu Witruwiusza zdefiniował porządek toskański,
przypisując go Etruskom i wiążąc go z etruską świątynią. Istnieje pięć antycznych porządków. Porządki różnią się składnikami, proporcjami i opracowaniem rzeźbiarskim elementów, ale wszystkie mają trzy strefy: podstawę, kolumnę i belkowanie.
PORZĄDEK DORYCKI
Podstawę tworzy stereobat, czyli spoczywający na gruncie fundament, którego górna powierzchnia nazywa się euthynetria i kilkustopniowa krepidoma, której najwyższy stopień nazywa się stylobat.
Bezpośrednio na stylobacie stoją kolumny zbudowane z trzonu i głowicy. Trzon nie jest walcem, ale zwęża się nieliniowo ku górze tworząc nieznaczne pogrubienie nazywane entazis, służące optycznej korekcie kształtu kolumny.
rozpocznij naukę
PORZĄDEK DORYCKI
Trzon kolumny doryckiej jest kanelowany, czyli zdobiony pionowymi wyżłobieniami nazywanymi kanelurami. We wczesnym okresie wykonywano 16-18 kanelur, później zwykle 20.
Trzon na górze zakończony jest hypotrachelionem - szyją kolumny, oddzielonej karbem nazywanym scamillus. Karby między szyją kolumny, a głowicą nazywają się anuli.
PORZĄDEK JOŃSKI
rozpocznij naukę
PORZĄDEK JOŃSKI
PORZĄDEK KORYNCKI
rozpocznij naukę
PORZĄDEK KORYNCKI
rozpocznij naukę
PARTENON
Świątynia bogini Pallas Atena Partenos (Ateny dziewicy). Wg jednej z teorii "partenon" to pomieszczenie, w którym corocznie cztery dziewice tkały peplos ofiarowywany bogini podczas uroczystości panatenajskich.
Wybudowana w latach 447-432 pne w miejscu starej świątyni Ateny, zniszczonej podczas najazdu Persów w 480 pne. Oprawę rzeźbiarską opacował Fidiasz. Rekonstrukcja Partenonu w oryginalnej wielkości znajduje się w Nashville, USA.
rozpocznij naukę
Plan Partenonu
Plan: peripteros, Porządek: dorycki, Czas budowy: 447-432 pne, Architekci: Iktinos i Kallikrates.
rozpocznij naukę
Metopy z Partenonu dłuta Fidiasza
rozpocznij naukę
Metopy z Partenonu dłuta Fidiasza
rozpocznij naukę
Metopy z Partenonu dłuta Fidiasza
Plan: prostylos, Porządek: joński, Czas budowy: 420-406 pne, Architekt: Mnesikles.
rozpocznij naukę
ERECHTEJON
Świątynia wzniesiona na Akropolu ku czci króla ateńskiego Erechteusza, w miejscu zniszczonej przez Persów w 480 pne świątyni Ateny Polias. Słynna z nadnaturalnej wielkości kariatyd podtrzymujących przekrycie południowego portyku zwanego gankiem Kor.
Figury kariatyd z ganku Erechtejonu należą (obok rzeźb z fryzu w świątyni Nike, posągu Nike Paionios z Olimpii) do tzw. stylu bogatego charakteryzującego się w rzeźbie figuralnej swobodnym opracowaniem draperii i nieco przesadną dekoracyjnością.
rozpocznij naukę
Fasady wschodnia erechtejonu
rozpocznij naukę
Erechtejon (kariatydy)
rozpocznij naukę
ŚWIĄTYNIA ATENY - NIKE (NIKE APTEROS)
Niewielka świątynia zbudowana na platformie z prawej strony Propylejów na ateńskim Akropolu. Naos miał centralnie umieszczone drzwi i dwa boczne otwory zamknięte kratami. Świątynia nie miała ani pronaosu ani opistodomosu, ponieważ nie miała ant.
Zachował się fragment rzeźbionego fryzu - znajduje się on w muzem - na budynku umieszczono kopię.
rozpocznij naukę
plan Nike Apteros
Plan: tetrastylos/amfiprostylos, porządek: joński, Czas budowy: 448/421-413 pne, Archiktekt: Kallikrates, Wymiary: stylobat 5,44 x 8,27 m, wysokość od stylobatu: 6,9 m.
rozpocznij naukę
PROPYLEJE NA AKROPOLU
Monumentalna, architektonicznie opracowana brama wejściowa na ateński Akropol. Centralna część bramowa łączy dwa skrzydła przypominające fasady świątyni z antami i trzema doryckimi kolumnami.
Skrzydło północne (z lewej strony) mieściło najpierw jadalnię, później galerię obrazów (pinakoteka), skrzydło południowe (z prawej strony) jest przejściem do stojącej na platformie świątyni Nike Apteros.
rozpocznij naukę
Propyleje, stan współczesny
Porządek: dorycki, część zachodnia joński, Czas budowy: 447-432 pne, Archiktekt: Mnesikles
rozpocznij naukę
propyleje, plan
Czas budowy: 330 pne, Archiktekt: Poliklet Młodszy z Argos.
rozpocznij naukę
TEATR W EPIDAUROS
Teatr położony jest na zboczu wzniesienia i odznacza się doskonałą akustyką, co podobno jest wynikiem odpowiedniego ukształtowania rzędów kamiennych siedzeń na widowni.
Epidauros leży w Argolidzie na Peloponezie. Od VI do IV w. pne istniało tam słynne sanktuarium Asklepiosa (Asklepiejon). Ok. 330 pne w Epidauros zbudowano - wegług projektu Polikleta Młodszego z Argos - teatr na 14.000 widzów.
PLANY ŚWIĄTYŃ GRECKICH
PLANY ŚWIĄTYŃ GRECKICH Budynek świątyni greckiej wywodzi się drewniano-glinianych budowli kultowych wieków ciemnych i nigdy nie był przeznaczony dla wyznawców kultu, ponieważ procesje i składanie ofiar odbywało się na zewnątrz.
Świątynia była domem bóstwa i magazynem złożonych ofiar i przedmiotów kultowych. Dlatego starannie opracowywana architektonicznie była jej forma zewnętrzna, a wnętrza (szczególnie w okresie archaicznym) odgrywały rolę drugorzędną.
rozpocznij naukę
PLANY ŚWIĄTYŃ GRECKICH
Od VI w. pne Grecy stworzyli wiele układów świątyni na planie prostokątnym i kilka układów na planie okrągłym. Każda świątynia stoi na jedno lub kilkustopniowej podstawie, ma zamknięte ścianami pomieszczenie i jest przekryta dachem.
Przekrycie może opierać się na ścianach pomieszczenia lub na belkowaniu spoczywającym na kolumnach, Wszystkie elementy opracowane są rzeźbiarsko w jednym z kilku porządków architektornicznych.
powstało w VII w. pne na południe od Neapolu (Kampania) jako należąca do tzw. Wielkiej Grecji kolonia, założona przez mieszkańców wcześniejszej greckiej kolonii Sybaris.
rozpocznij naukę
Hera I, 540 pne
Wśród wzniesionych w Paestum budowli były trzy doryckie świątynie, z których dwie dedykowane były bogini Herze.Świątynia określana jako Hera I, nazywana również "bazyliką" pochodzi z 540 pne.
Nazwa powstała w wyniku błędnego domysłu odkrywców ruin, że była ona rzymską halą o funkcji świeckiej bazyliki. Świątynia określana jako Hera II powstała w 460 pne. Należą więc one do dwóch różnych okresów: archaicznego i wczesno-klasycznego.
rozpocznij naukę
Hera II, 460 pne
rozpocznij naukę
ARTEMIZJON W EFEZIE
Świątynia Artemidy w Efezie nazywana Artemisjonem zaliczana jest do tzw. siedmiu cudów świata. Zbudowana przez Krezusa w 560 pne. W 356 pne została spalona przez pragnącego nieśmiertelności Herostratesa.
Odbudowana w latach 334-260 pne. Na zl. Aleksandra Wielkiego. Ozdobiona była rzeźbami Skopana, Praksytelesa i Apellesa. Zniszczona przez Gotów w 262 r. Pierwszy Artemizjon był świątynią dorycką, odbudowany został jako joński dipteros.
rozpocznij naukę
artemizjon, plan
rozpocznij naukę
MAUZOLEUM W HALIKARNASIE
MAUZOLEUM W HALIKARNASIE Miejsce: Bodrum (ob. Turcja), Datowanie: 350 pne, Architekci: Satyros i Pyteos Budowla była grobowcem Mauzolosa, karyjskiego satrapy Mauzolosa (od jego imienia powstała nazwa mauzoleum).
Składała się z wysokiego cokołu o nieznanym programie, jońskiego peripterosa i piramidy schodkowej zwieńczonej kwadrygą. Zaliczana do tzw. siedmiu cudów świata.
rozpocznij naukę
LATARNIA MORSKA W FAROS
Miejsce: Faros (wysepka koło Aleksandrii), Datowanie: 290-280 pne, Architekt: Sostratos z Knidos Latarnia morska na wyspie na Faros koło Aleksandrii, wysokość ok. 120 m.
Latarnia istniała jednak naprawdę i stała jeszcze (chociaż zrujnowana) na początku XIV w. Zaliczana do tzw. siedmiu cudów świata.
rozpocznij naukę
KOLOS RODYJSKI
Miejsce: Rodos, Datowanie: 290-280 pne, Architekt: Hares z Lindos Brązowy posąg Heliosa wysokości ok. 35 m, ustawiony przy wejściu do portu. Zniszczony przez trzęsienie ziemi w 224 pne.
rozpocznij naukę
Zeus Olimpijski z Ermitażu
Miejsce: Olimpia, Datowanie: 430 pne, Rzeźbiarz: Fidiasz Siedzący na tronie posąg Zeusa wysokości 12 m wykonany przez Fidiasza w technice chryzelefantyny (połączenie kości słoniowej i złota). Konstrukcję wykonano z żelaza, gipsu i drewna.
W 360 r. przeniesiony do Konstantynopola, zniszczony tam przez pożar w 426 pne. Wizerunek posągu zachował się na odnalezionej greckiej monecie z Elis. Najbliższa temu wyobrażeniu jest rekonstrukcja eksponowana w Ermitażu. Jeden z tzw. 7 cudów świata.
rozpocznij naukę
SKARBIEC ATEŃCZYKÓW
Miejsce: Delfy, Datowanie: 510-190 pne Dorycka templum in antis. Zdobiona trzynastoma metopami przedstawiającymi prace Heraklesa i Tezeusza.
rozpocznij naukę
AMFITEATR W DELFACH
AMFITEATR W DELFACH Miejsce: Delfy, Datowanie: IV w. pne 35 rzędów, 5.000 miejsc.
rozpocznij naukę
kouros (z Melos (555-540 pne))
typ greckiej rzeźby okresu archaicznego przedstawiający nagiego młodzieńca bez brody, o wyprostowanej sylwetce z wysuniętą do przodu lewą nogą, zamkniętych dłoniach i tajemniczym, "archaicznym" uśmiechu.
Był prawdopodobnie wyobrażeniem Apolla. Kouros jest wynikiem rozwoju archaicznej rzeźby monumentalnej, której przykłady nie zachowały się do naszych czasów. Ma cechy stylu orientalizującego i jest spokrewniony ze sztuką Egiptu, Anatolii i Syrii.
rozpocznij naukę
Kora (w peplos, 530 pne)
typ rzeźby greckiej okresu archaicznego, przedstawiający kobietę o archaicznym uśmiechu, wyprostowanej, "posągowej" sylwetce (czasami rozluźnionej niesymetrycznym ułożeniem rąk) i zawsze ubranej w szatę kryjącą szczegóły anatomii postaci.
Nie ma pewności, czy kora jest przedstawieniem człowieka czy bóstwa. Znajdowano je w wielu greckich miastach. Na Akropolu odnaleziono szczątki 14 ustawionych przed 480 pne po wschodniej stronie Partenonu. Jak większość rzeźb, kory były polichromowane.
rozpocznij naukę
KORA Z AUXERRE
wykonana prawdopodobnie na Krecie z piaskowca pochodząca z 650-625 pne (okres wczesnoarchaiczny). Zwraca się uwagę na jej pokrewieństwa ze sztuką Egiptu (fryzura) i Krety (wąska talia kreteńskich bogiń), chociaż precyzyjne pochodzenie nie jest znane.
Zaliczana również do archaicznego stylu orientalizującego (dedalijskiego). Nazwę nadano rzeźbie od Muzeum w Auxerre (k/Paryża), w którego rupieciarni znaleziono ją w 1907 r.
rozpocznij naukę
POSEJDON Z ARTEMIZJONU
Brązowy posąg przypisywany Kalamisowi (także Onatasowi i Myronowi), datowany na 460-450 pne (okres klasyczny) przedstawia mężczyznę rzucającego - tu zdania są podzielone - oszczepem, trójzębem, piorunem (przedmiot nie zachował się).
Brakujący przedmiot byłby wskazówką umożliwiającą identyfikację postaci (Posejdon lub Zeus).
rozpocznij naukę
JEŹDZIEC Z RAMPIN
Marmurowa rzeźba z okresu archaicznego (550 pne). Zmontowana została dopiero w 1936 r. z elementów odnalezionych w różnych miejscach i czasie na ateńskim Akropolu. Wersje wystawiane w Atenach i w Luwrze składają się z fragmentów oryginalnych i uzupełnień
Schematyczne opracowanie detalu (niemal "perska" fryzura) i wyraz twarzy (uśmiech) należą do stylu archaicznego, ale asymetria tułowia wskazuje na próbę odejścia od układu kanonicznego.
rozpocznij naukę
WOŹNICA Z DELF
Brązowy posąg przedstawia ubranego w joński chiton woźnicę kwadrygi (reszta rzeźby nie zachowała się). Wykonany w latach 478-474 pne, we wczesnoklasycznym stylu nazywanym stylem surowym (severe style).
Styl ten zrywał z kanonicznym stylem okresu archaicznego i przygotowywał bogatszy, bardziej ekspresyjny styl klasyczny. Jego przedstawicielami byli m.in. Kritios i Nesiotes (Tyranobójcy), Kalamis i Myron.
rozpocznij naukę
Moschoforos, 560 pne
nazwa typu archaicznej rzeźby przedstawiającej mężczyznę z cielęciem na ramionach. Również konkretna rzeźba odnaleziona na ateńskim Akropolu, wykonana prawdopodobnie przez Fajdimiosa w 560 pne. Przedstawia ona donatora niosącego cielę w ofierze dla Ateny.
Chiton odsłaniający muskulaturę i realistycznie opracowane zwierzę to elementy wyprzedzające konwencję archaicznej rzeźby, ale regularny detal fryzury i ogromne oczy mężczyzny sugerują pokrewieństwo ze znacznie starszą rzeźbą sumeryjską.
FIDIASZ
najsłynniejszy rzeźbiarz grecki, żył w latach 490-430 pne. Uczeń Hegaladesa z Aten.
rozpocznij naukę
FIDIASZ
Dzieła: Atena Areia, Atena Promachos, Atena Partenos, Atena Lemnia, Afrodyta Urania, Amazonki z Efezu, Zeus Olimpijski, fryz na Partenonie.
rozpocznij naukę
Atena Partenos
Atena Partenos Posąg wysokości 11,5 m (kopia w Nashville przedstawiona na ilustracji ma 13 m) wykonany przez Fidiasza w 447 pne w technice chryzelefantyny (kość słoniowa i złoto) dla Partenonu na Akropolu
rozpocznij naukę
Procesja panatenajska
W latach 443-438 pne Fidiasz wykonał wielowątkowy fryz o długości 160 m, zdobiący ateński Partenon. Jego część przedstawia domniemaną procesję ofiarną odbywaną poczas dorocznych uroczystości panatenajskich.
POLIKLET
POLIKLET grecki rzeźbiarz urodzony w Argos, tworzący w V w. pne. Uczeń Hegeladesa. Stworzył system proporcji ludzkiego ciała i zastosował go w rzeźbie przedstawiającej niosącego włócznię Dyroforosa. Rzeźba ta jest również przykładem kontrapostu.
rozpocznij naukę
POLIKLET
Dzieła: Dyroforos, Diadumenos, Ranna Amazonka, Hera z Argos.
rozpocznij naukę
Doryforos (Poliklet)
rozpocznij naukę
Diadumenos (Poliklet)
rozpocznij naukę
NIKE ZDEJMUJĄCA SANDAŁ
rzeźba w stylu "mokrych szat" z V w. pne (okres klasyczny), wykonana dla świątyni Ateny Nike na Akropolu.
MYRON
rzeźbiarz grecki urodzony w Beocji, tworzący w latach 480-445 pne. Uczeń Ageladasa.
rozpocznij naukę
MYRON
Dzieła: Dyskobol (460-450 pne), Atena i Marsjasz, Głowa boksera, Minotaur.
rozpocznij naukę
Dyskobol, 460-450 pne
PRAKSYTELES
380-330 pne, rzeźbiarz grecki okresu późnoklasycznego, przedstawiciel szkoły ateńskiej, współczesny Skopasowi i Lizypowi, syn i uczeń Kefisodotosa Starszego, ojciec Kefisodotosa Młodszego, również rzeźbiarzy.
rozpocznij naukę
PRAKSYTELES
Dzieła: Afrodyta z Knidos, Eros z Thespai, Odpoczywający Satyr, Hermes z Dionizosem (z Olimpii), Diana z Gabii, Apollo z jaszczurką (Apollin Sauroktonos), Efeb z maratonu
rozpocznij naukę
Hermes z małym Dionizosem, 340 pne
(PRAKSYTELES)
rozpocznij naukę
Afrodyta z Knidos, 340 pne
(PRAKSYTELES)
rozpocznij naukę
Apollo z jaszczurką (Apollo Sauroctonos)
(PRAKSYTELES)
SKOPAS
grecki rzeźbiarz i architekt urodzony na Paros w 420 pne, tworzący w latach 370-330 pne, współczesny Praksytelesowi. Razem z Lizypem uważany jest za następcę Polikleta.
rozpocznij naukę
SKOPAS
Dzieła: świątynia Ateny Aleja w Tegei, Afrodyta Pandemos (Alida), Herakles (Sykion), Afrodyta (Samotrake), Szalona menada, Meleager, Potos (alegoria pożądania), Herakles (Egeja), fryz Mauzoleum w Halikarnasie, płaskorzeźby w Artemizjonie w Efezie.
rozpocznij naukę
Tańcząca bachantka albo Szalona menada (Muzeum Puszkina)
(Skopas)
rozpocznij naukę
Ares Ludovisi
rozpocznij naukę
TRON LUDOVISI
Trzy rzeźbione, marmurowe płyty odkryte w Villa Ludovisi w Rzymie, wykonane ok. 460 pne. Płyta główna przedstawia prawdopodobnie narodziny Afrodyty lub Persefony.
LIZYP
grecki rzeźbiarz pochądzący z Sykionu, działający w latach 370-320 pne. Był nadwornym portrecistą Aleksandra Wielkiego. Rozwijał styl Polikleta. Stworzył własny kanon proporcji, "smuklejszy" od kanonu Polikleta, zastosowany w posągu Apoksyomenosa.
rozpocznij naukę
LIZYP
Dzieła: Apoksjomenos, Sylen z DIonizosem, Agina, Hermes odpoczywający, portret Aleksandra Wielkiego, Herakles Farnese, Zeus kolosalny w Tarencie, Helios w kwadrydze z Rodos, portrety zwycięsców olimpijskich.
rozpocznij naukę
Odpoczywający Herakles Farnezyjski
(Lizyp)
rozpocznij naukę
Apoksyomenos
rozpocznij naukę
NIKE Z SAMOTRAKI
hellenistyczna rzeźba z ok. 190 pne, wykonana prawdopodobnie przez Pytokritosa z Rodos. W okaleczonej postaci stała się symbolem gorzkiego zwycięstwa i tragicznego bohaterstwa.
rozpocznij naukę
GRUPA LAOKOONA
hellenistyczna rzeźba wykonana ok 100 r. pne, przedstawiająca Laokoona z synami walczącego z wężami morskimi. Odnaleziona w 1506 r. w Rzymie budzi wątpliwości, czy jest greckim oryginałem czy rzymską kopią.
. Autorstwo przypisuje się (za Pliniuszem Starszym) rzeźbiarzom Hagesandrosowi, Polidorosowi i Atanadorosowi z Rodos. Przypuszcza się również, że oryginał był wykonany z brązu w Pergamonie.
rozpocznij naukę
VENUS Z MILOS
hellenistyczna rzeźba z tzw. szkoły rodyjskiej, wykonana w okresie 150-125 pne, wg innych datowań ok. 100 pne, przypisywana Agesandrosowi z Rodos.
rozpocznij naukę
APOLLO BELWEDERSKI
Znajdująca się w Muzeum Watykańskim rzeźba jest kopią dzieła greckiego rzeźbiarza Leocharesa wykonanego w brązie w latach 350-325 pne.
Nazwa pochodzi od dziedzińca Belwederu, na którym wystawioną ją za czasów papieża Juliusza II. Przypuszcza się, że oryginał stał przed świątynią Apollina Patroosa na agorze w Atenach. Prawe przedramię i lewa ręka dodane podczas renowacji.
rozpocznij naukę
Chłopiec z gęsią
Rzeźbę przedstawiającą chłopca bawiącego się z gęsią (wbrew tytułowi chłopiec jej nie dusi, a gdyby spróbował, miałby już wydziobane oczy) wykonał Boetos z Chalkedonu, działający w latach 200-150 pne.
Zachowały się świadectwa kilku jego rzeźb przedstawiających postaci dzieci.
rozpocznij naukę
CHŁOPIEC WYCIĄGAJĄCY CIERŃ
Chłopiec wyciągający cierń to popularny motyw rzeźby antycznej.
Jedna z jego wersji - marmurowa kopia rzeźby z III w. pne znajduje się w British Museum w Londynie, ale najsłynniejsza jest wykonana z brązu wersja eksponowana w Pałacu Konserwatorskim w Rzymie i nazywana "kapitolińską".
rozpocznij naukę
UMIERAJĄCY GAL
Ok. 230 pne król Pergamonu Attalus I ufundował brązową grupę rzeźbiarską dla upamiętnienia zwycięstwa nad Galami. Odsłonięto ją w 228 pne. Zachowały się z niej marmurowe kopie dwóch rzeźb.
Gala umierającego oraz zabijającego żonę i popełniającego samobójstwo. Pzypisuje się je Epigonosowi, czołowej postaci rzeźbiarskiej szkoły pergamońskiej w III w. pne. W pergamonie zachowały się tylko ślady cokołu pomnika na dziedzicu świątyni Nikeforos.
rozpocznij naukę
OŁTARZ PERGAMEŃSKI
Miejsce: Pergamon, Datowanie: 180-160 pne, Architekt: Menekrates z Rodos Wolnostojący ołtarz poświęcony Zeusowi, zbudowany na akropolu w Pergamonie za czasów króla Eumenesa II na cześć zwycięstwa nad Galami.
Cokół ołtarza ozdobiony został rzeźbiarskim fryzem (113 m) przedstawiającym sceny z gigantomachii, oraz posągami greckich bogów. Obecnie zrekonstruowany w Muzeum Pergamońskim w Berlinie.
STYLE MALARSTWA WAZOWEGO
rozpocznij naukę
STYL MALARSTWA WAZOWEGO
Geometryczny, orientalizujący, czarnofigurowy, czerwonofigurowy.
rozpocznij naukę
Waza czarnofigurowa z przedstawieniem Achillesa i Ajaksa grających w kości

Musisz się zalogować, by móc napisać komentarz.