Pytanie |
Odpowiedź |
zwiazki wysokoenergetyczne rozpocznij naukę
|
|
mają wiązania bogate w energię, które przy hydrolizie wyzwalają więcej niŜ 25 kJ/mol (1 kcal = 4,19 kJ).
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
podstawowa teoria → bioenergetyki, sformułowana w 1961 przez P. Mitchella, głosząca, Ŝe jedynym pośrednikiem w procesie przekształcania energii w komórkach organizmów jest siła protonomotoryczna będąca sumą gradientu pH, czyli róŜnicy stęŜenia jonów H+ i potencjału błonowego, tzn. potencjału ładunków elektrycznych utworzonego w poprzek błony
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
- Wartość negentropii rośnie ze wzrostem liczby moŜliwych stanów, oraz ze zwiększeniem nieprzewidywalności stanu aktualnego (czyli jest najwyŜsza, jeśli kaŜdy z moŜliwych stanów ma takie samo prawdopodobieństwo). - Negentropia wielu niezaleŜnych zbiorów stanów jest równa sumie ich pojedynczych negentropii - Negentropia informacji niezmiennej (występuje jeden stan, nie zmienia się) wynosi 0
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
stosunek entropii danej wiadomości do entropii maksymalnej
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
szczególny przypadek sterowania, który występuje, jeśli układ sterujący i steriwany (regulowany) są sprzęŜone zwrotnie. Wtedy układ regulowany informuje sterujący o wynikach regulacji(sterowania).
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
związana z poziomami energetycznymi elektronów cząsteczki
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
związana z ruchami drgającymi atomów wchodzących w skład cząsteczki
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
związana z ruchem obrotowym cząsteczki
|
|
|
przejście elektronów między poziomami oscylacyjnymi rozpocznij naukę
|
|
|
|
|
przejście między poziomami rotacyjnymi rozpocznij naukę
|
|
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
ma tylko pasmo oscylacyjno- rotacyjne
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
graficzny zapis zmian wartości adsorbcji w zależności od długości fal- liczb falowych. powstaje podczas przechodzenie promieniowania elektromagnetycznego przez ośrodek adsorbujący promieniowanie. związane jest ze zmianami energii elektronowej, oscylacyjnej i rotacyjnej. obszar widma- pasma
|
|
|
liniowe widmo adsorbcyjne rozpocznij naukę
|
|
obszarem widma są pasma o strukturze linowej lub ciągłej, oddzielne linie widmowe (typowe dla
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
dostarczamy energii i pobudzamy atom do świecenia
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
powstaje przy przejściu światła białego przez daną substancję. Typowym widmem absorbcyjnym jest widmo słoneczne - czarne kreski oznaczają, Ŝe dana długość fali została zaabsorbowana, czyli występuje pierwiastek absorbujący ją
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
jedna barwa przechodzi w drugą bez wyraźnej granicy (morphing)
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
barwne prąŜki na ciemnym tle (dla atomów w stanie gazowym).
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
dla cieczy i zw. chemicznych.
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
seria Lymana (leży w nadfiolecie)
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
seria Balmera (jedyna seria widzialna
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
seria Pascheda, Phunda, Humpreysa
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
|
|
|
widma rotacyjne pozwalają rozpocznij naukę
|
|
określić momenty bezwładności cząsteczek, a więc i odległości między atomami.
|
|
|
przejścia oscylacyjne zachodzą rozpocznij naukę
|
|
gdy ruch jąder w cząsteczce wywołuje zmianę momentu dipolowego
|
|
|
N-atomowa cząsteczka liniowa wykonuje rozpocznij naukę
|
|
|
|
|
N-atomowa cząstka nieliniowa wykonuje rozpocznij naukę
|
|
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
Zaburzenie poziomów, wywołane rezonansem między dwoma drganiami podstawowymi lub podstawowym i nadtonem, daje w widmie zamiast jednego dwa oddzielne pasma. Charakterystyczne walencyjne częstości wiązań mogą występować tylko wtedy, gdy dana grupa atomów - zwana grupą funkcyjną jest wystarczająco odizolowana od reszty cząsteczki (w rzeczywistości występują zawsze oddziaływania między atomem a pozostałymi elementami cząsteczki). Częstości te zmieniają się nieznacznie, gdy taka grupa funkcyjna znajd
|
|
|
promieniowanie charakterystyczne rozpocznij naukę
|
|
to zwyczajowa nazwa linii widmowych atomów pierwiastków, powstających w wyniku wybicia elektronu z dolnych powłok elektronowych i przejścia elektronów "w dół". Związane jest to z tym, Ŝe gdy nastąpi wybicie elektronu z niskiej powłoki (np. K, lub L) następuje wzbudzenie atomu (atom bez elektronu z powłoki K ma większą energię niŜ z), które po pewnym czasie zanika w wyniku kaskadowego przejścia elektronów na niŜsze powłoki (efekt Augera)
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
najszybsze prawdopodobne przejścia to takie przy których odległości między jądrami cząsteczek nie ulegają zmianie (przejścia pionowe)
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
zachodzi, gdy elektron przechodzi bezpośrednio ze stanu wzbudzonego do stanu o niŜszej energii
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
charakteryzuje się złoŜonością zjawiska. Wzbudzony atom lub cząsteczka nim przejdzie do stanu podstawowego znajduje się w stanie metatrwałym (o czasie Ŝycia > 10-8s). czas wygaszania trwa dłużej niż przy fluorescencji
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
długość fali λ p światła pobudzającego ciało do świecenia powinna być mniejsza od λ e światła luminescencji
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
W modelu tym przyjmuje się, Ŝe woda składa się z obszarów cluster, w których cząsteczki powiązane są wiązaniami wodorowymi, przestrzeń między nimi wypełniona jest nie powiązanymi wodorowo cząsteczkami wody. - w temp. 0o chmura ma zawierać 90, a w temp. 10o 57 cząstek wody (70% cząstek powiązanych wodorowo). Teoria ta tłumaczy zmiany objętościowe wody w zaleŜności od temperatury (objętość właściwa w stanie stałym o 10% większa niŜ w stanie ciekłym – najmniejsza obj. i największa gęstość w temp. 4
|
|
|
przewodnictwo równoważnikowe rozpocznij naukę
|
|
Jest to przewodnictwo wła centymetrowej warstewki roztworu zawierającej 1 gramoważnik substancji
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
określa zdolność osłabienia pola elektrycznego, przez ośrodek, przez który to pole zostaje przepuszczone. Dla danego ośrodka moŜna ją wyliczyć porównując natęŜenie pola elektrycznego między dwiema okładkami kondensatora w momencie, gdy pomiędzy tymi okładkami jest próŜnia oraz wtedy, gdy przestrzeń ta jest wypełniona substancją, dla której stałą dielektryczną mierzymy.
|
|
|
współczynnik lepkości bezwzględnej rozpocznij naukę
|
|
równy liczbowo sile potrzebnej do podtrzymania ruchu warstw cieczy o przepływie laminarnym; jest to stosunek napręŜenia stycznego do szybkości ścinania
|
|
|
przepływem cieczy w naczyniach rządzi rozpocznij naukę
|
|
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
R jest stały w związku z tym natęŜenie przepływu zaleŜy tylko od róŜnicy ciśnień na końcach naczynia.
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
Jest komorą o częstotliwości rezonansowej ok. 2,5 kHz, która wzmacnia dźwięki o ω w zakresie 2–5 kHz do 15–20 dB (największe wzmocnienie – o ok. 20 dB przypada na częstotliwość dźwięku wynoszącą ok. 3000 Hz). · Jego najniŜszy próg czułości przypada na długości fal równe czterem długościom kanału słuchowego, czyli dla dźwięków o częstotliwości:
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
to fale mechaniczne, których dolna granica częstotliwości drgań wynosi ok. 16 – 20 kHz dla człowieka
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
polega na powstawaniu pola elektrycznego pod wpływem napręŜeń mechanicznych, przy poddawaniu kryształu, np. kwarcu działaniu sił ściskających lub rozciągających. Gdy kryształ poddany zostanie odpowiednio skierowanej sile na powierzchni tych kryształów pojawiają się ładunki elektryczne. Odwrotny efekt piezoelektryczny polega na powstawaniu napręŜeń kryształu w takt przyłoŜonego zmiennego napięcia o częstotliwości f. Przy częstotliwościach rezonansowych drgania charakteryzujące się wysoką amplitud
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
Zjawisko magnetostrykcji polega na odkształceniu (skróceniu lub wydłuŜeniu) ferromagnetyka umieszczonego w zmiennym polu magnetycznym. Ferromagnetyk, w kształcie pręta składający się z rdzenia z nawiniętą cewką, przez którą płynie prąd pod wpływem zmiennego pola magnetycznego związanego z przepływem prądy sinusoidalnego wykonuje drgania podłuŜne z częstością dwukrotnie większą od częstości płynącego prądu. Drgania przenoszone są na cząsteczki powietrza i przyczyniają się do powstania ultradźwięk
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
charakteryzują się częstotliwością poniŜej 20 Hz. Modulowane są podczas burzy, zjawisk tektonicznych, przed erupcją wulkanów, ale takŜe przez transport lotniczy, kolejowy oraz drogowy. Organizm ludzki nie posiada receptorów wraŜliwych na infradźwięki
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
to drgania o małej częstotliwości odbierane przez mechanoreceptory, z którymi człowiek ma do czynienia w środkach transportu lub w obecności urządzeń AGD i RTV.
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
amplitudy iglic powstałego potencjału w czasie zaleŜą proporcjonalnie od siły bodźca zewnętrznego – im silniejszy bodziec tym wyŜsza amplituda iglicy (ogromna redundancja, podatność na błędy, nie występuje u organizmów Ŝywych).
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
amplitudy iglic powstałego potencjału są stałe, jednak ilość iglic w czasie zaleŜy od rodzaju bodźca zewnętrznego (wytłumienie lub nadmiar iglic przynosi ten sam efekt, nie występuje u organizmów Ŝywych).
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
amplitudy iglic powstałego potencjału są stałe, jednak odstępy między iglicami w czasie zaleŜą od siły bodźca zewnętrznego – im słabszy bodziec tym większa odległość między iglicami (nie występuje u organizmów Ŝywych).
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
amplitudy iglic powstałego potencjału są stałe jednak ich liczba w jednostce czasu zmienia się w zaleŜności od siły bodźca zewnętrznego (najbardziej odporny na szumy, występuje u organizmów Ŝywych).
|
|
|
analogowe przetwarzanie informacji rozpocznij naukę
|
|
przebiega w myśl zasady „wszystko albo nic”, bodźce zewnętrzne w obrębie struktur komórkowych powodują wzrost stęŜenia niektórych związków, np. cAMP, Ca2, NO. Gdy te związki zostaną uwolnione następuje np. aktywacja kinaz lub przekazywanie bodźców w obrębie synapsy
|
|
|
cyfrowe przetwarzanie informacji rozpocznij naukę
|
|
sygnał po przekroczeniu wartości progowej generuje serię następnych sygnałów. Impuls biopotencjalny w błonie neuronu powoduje falę depolaryzacji wzdłuŜ aksonu
|
|
|
cyfrowo- analogowe przetwarzanie informacji rozpocznij naukę
|
|
wartość potencjału generującego receptora jest wprost proporcjonalna do logarytmu siły działającego bodźca. W taki sposób przekazywana jest informacja o sile bodźca w ciałkach blaszkowatych (receptorach bólu).
|
|
|
Rozpoznanie cząsteczkowe zachodzi pomiędzy rozpocznij naukę
|
|
ligandem a kieszenią łączącą receptora
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
· Drgania symetryczne (normalne) i asymetryczne · Drgania w płaszczyźnie cząsteczki i poza płaszczyzną cząsteczki · Drgania rozciągające (walencyjne) i zginające (deformujące)
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
rezonans między dwoma drganiami podstawowymi lub podstawowym i nadtonem daje zamiast jednego – dwa oddzielne pasma
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
· dostarcza informacji na temat poziomów energetycznych cząsteczek oraz charakteru ich orbitali molekularnych, · umoŜliwia rozpoznanie niektórych grup atomów po charakterystycznych dla nich oscylacjach, · pozwala analizować skład gazów oddechowych, określać skład powietrza w danej przestrzeni, · umoŜliwia wykrywanie nowotworów na podstawie badania steroidów w moczu, · badania widma w podczerwieni przyczyniły się do poznania struktury penicyliny
|
|
|
Siłą napędową procesów spontanicznych zachodzących w organizmach Ŝywych jest rozpocznij naukę
|
|
energia oddziaływań cząsteczek wody
|
|
|
ruchy rotacyjne izotopowe rozpocznij naukę
|
|
dotyczą małych, kulistych, hydrofobowych cząsteczek włączonych do dwuwarstwy lipidowej, ruch nie posiada wyróŜnionej osi ruchu w przestrzeni 3D,
|
|
|
ruchy rotacyjne anizotropowe rozpocznij naukę
|
|
dotyczą małych, podłuŜnych cząsteczek włączonych do dwuwarstwy lipidowej, ruch odbywa się wahadłowo po płaszczyźnie stoŜka, którego wysokość jest prostopadła do płaszczyzny dwuwarstwy lipidowej.
|
|
|
ruchy translacyjne lateralne rozpocznij naukę
|
|
ruch odbywa się w płaszczyźnie dwuwarstwy lipidowej, związany jest z dyfuzją białek i lipidów w błonach komórkowych; dokonując fuzji komórek moŜna stwierdzić, Ŝe dyfuzja lipidów w nowo powstałej komórce zachodzi szybciej niŜ dyfuzja białek w tejŜe komórce
|
|
|
ruchy translacyjne transwestalne rozpocznij naukę
|
|
ruch związany jest z dyfuzją lipidów w błonach komórkowych, w ich wyniku cząsteczka lipidu zmienia swoje miejsce połoŜenia w obrębie jednej z warstw dwuwarstwy lipidowej (dyfuzja boczna – szybka) lub zmienia swoje miejsce połoŜenia z obrębu jednej z warstw na obręb drugiej warstwy dwuwarstwy lipidowej (dyfuzja poprzeczna – powolna, tzw. flip – flop).
|
|
|
przenośniki antybiotykowe rozpocznij naukę
|
|
· walinomycyna · eniatyna · nonaktyna · nigerycyna
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
· gramicydyna · alametycyna · monazomycyna · nystatyna
|
|
|
transport za pomocą pęcherzyków klatrynowych rozpocznij naukę
|
|
jest moŜliwy dzięki obecności na zewnętrznej stronie błony komórkowej receptorów wraŜliwych na obecność cząsteczek substancji, z którymi mogą utworzyć kompleks. Gdy cząsteczki substancji spowinowaconej z receptorem zostaną rozpoznane przez ten receptor i utworzą kompleks, po wewnętrznej stronie błony komórkowej gromadzą się cząsteczki klatryny. Cząsteczki klatryny łączą się ze sobą tworząc strukturę pęcherzykowatą i wpuklają błonę komórkową do środka komórki wraz ze znajdującymi się na jej zewnę
|
|
|
transport za pomoca pęcherzyków kaweolinowych rozpocznij naukę
|
|
jest moŜliwy dzięki obecności w błonie dwuwarstwy lipidowej bogatej w cholesterol i sfingolipidy, w której zanurzone są receptory zdolne do utworzenia kompleksu z odpowiednim białkiem. Po wewnętrznej stronie dwuwarstwy lipidowej zlokalizowane są wzajemnie ze sobą połączone dimery kaweoliny, które tworzą mocną sieć. W momencie połączenia receptorów z białkami sieć zaczyna zaciskać się wokół pęcherzyka i zostaje on odseparowany od błony komórkowej. Białka są transportowane do miejsca docelowego. P
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
komórka B zostanie pobudzona wówczas, gdy została pobudzona komórka A bezpośrednio z nią połączona
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
komórka C zostanie pobudzona, gdy zostanie pobudzona jedna z komórek A lub B bezpośrednio z nią połączonych
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
komórka C zostanie pobudzona, gdy zostaną pobudzone obie komórki A i B bezpośrednio z nią połączone
|
|
|
implikacja z koniunkcją i negacją rozpocznij naukę
|
|
komórka C zostanie pobudzona, gdy zostanie pobudzona komórka A bezpośrednio z nią połączona i nie zostanie pobudzona komórka B, połączona z komórką A za pomocą komórki inhibitorowej In
|
|
|
podłożem pamięci krótkotrwałej rozpocznij naukę
|
|
są impulsy elektryczne krąŜące po obwodach zamkniętych składających się z komórek nerwowych. Impuls dochodzący z zewnątrz do pętli składającej się z neuronów od czasu do czasu dochodzi do neuronu, który aktywowany jest dodatkowo zewnętrznym impulsem.
|
|
|
na ucho środkowe składa się rozpocznij naukę
|
|
· młoteczek, który przyczepiony jest swoją rękojeścią do błony bębenkowej, · kowadełko, · strzemiączko, które zamyka okienko owalne ślimaka ucha wewnętrznego
|
|
|
elektroosmoza- endoosmoza rozpocznij naukę
|
|
Jest to zjawisko elektrokinetyczne, polegające na przepływie cieczy przez przegrodę porowatą pod wpływem przyłożonego napięcia do elektrod, zanurzonych w roztworze po obu stronach przegrod
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
Polega na ruchu naładowanych cząstek fazy rozproszonej względem nieruchomego ośrodka dyspersyjnego pod wpływem przyłożonego pola elektrycznego. Gdy cząstki koloidalne naładowane są dodatnio, wędrują do katody (kataforeza), a naładowanie ujemnie -- do anody (anaforeza).
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
jest zjawiskiem odwrotnym do elektroosmozy. Gdy. wymuszony zostanie, siłą nieelektryczną, ruch cieczy przez przegrodę porowatą (lub kapilarną), to po obu jej stronach powstaje różnica potencjałów, zwana potencjałem przepływu i jest ona proporcjonalna do prędkości cieczy
|
|
|
efekt Dorna= potencjał sedymentacji rozpocznij naukę
|
|
Jest to zjawisko odwrotne do elektroforezy, tzn. gdy cząstki koloidalne opadają pod wpływem ciężkości lub podczas, wirowania, to między końcami kolumny czy probówki powstaje różnica potencjałów.
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
· błękit bromofenolowy (BP) · cyjanol ksylenowy (XC) · oranż G
|
|
|
otrzymywanie błony o powierzchni sferycznej rozpocznij naukę
|
|
Na końcu cienkiej igły połączonej ze strzykawką umieszcza się kroplę r-u lipidów w niepolarnym, lotnym rozpuszczalniku a następnie przez powolne wyciskanie r-ru wodnego ze strzykawki uzyskuje się błonę
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
złoŜenie 2 błon lipidowych utworzonych na pow. wody, dokonuje się tego przez zanurzenie przegrody z otworem w fazę wodną; obie błony powierzchniowe odkładają się na ściankach przegrody zlepiając się ze sobą na pow. otworu.
|
|
|