przywileje szlacheckie

Przywilej koszycki – 1374 rok – nadany przez Ludwika Węgierskiego.

szlachta zwolniona od wszelkich danin, podatków i opłat

Przywilej piotrkowski – 1388 rok – nadany przez Władysława Jagiełłę.

Gwarantował wykupienie z niewoli nawet podczas walk w granicach Polski Nie dopuszczał do obstawienia urzędu starosty oraz sędziego ziemskiego znajdujących się na tym samym terenie jednej osobie.

Przywilej czerwieński – 1422 rok – nadany przez Władysława Jagiełłę.

Gwarantował nienaruszalność majątkową bez wyroku sądowego. Zakazywał łączenia stanowisk starostów i sędziów.

Statut warcki – 1423 rok – nadany przez Władysława Jagiełłę.

Ustanawiał zasady opuszczania wsi poprzez chłopów. Pozwalał usuwać sołtysów „krnąbrnych i nieużytecznych” Nadawał wojewodom prawa ustanawiania maksymalnych cen na wytwory rzemieślnicze, a także prawo do kontrolowania miar oraz wag w mieście (taksy)

Przywilej jedleńsko-krakowski – 1430-33 rok – nadany przez Władysława Jagiełłę.

Nietykalność osobista szlachty („Nikogo nie uwięzimy bez wyroku sądowego”) Nadawał szlachcie wyłączność na sprawowanie urzędów krajowych oraz ziemskich (włączając w to urzędy sędziowskie), a także poniektórych urzędów kościelnych.

Przywilej cerekwicko-nieszawski – 1454 rok – nadany przez Kazimierza Jagiellończyka.

Król nie mógł zwołać pospolitego ruszenia oraz podnosić i nakładać podatków nie uzgadniając tego z sejmami ziemskimi. nadany w celu zwołania pospolitego ruszenia na wojnę z Krzyżakami

Przywilej piotrkowski – 1496 rok – nadany przez Jana Olbrachta.

Nakładał ograniczenie wyjścia chłopa ze wsi do 1 na rok. Znosił cło za zboże i sól dla szlachty. Zakaz wykupywania ziemi przez mieszczan. nadany w celu przypodobania się szlachcie.

Nihil novi (Nic nowego) – 1505 rok – za rządów Aleksandra Jagiellończyka.

Nic nowego nie mogło zostać postanowione w obrębie ogólnopaństwowych praw i przywilejów szlacheckich bez senatu oraz izby poselskiej, czyli sejmu.