Pytanie |
Odpowiedź |
rozpocznij naukę
|
|
leksemy, które pozostają w logicznym stosunku przeciwień-stwa według stopnia natężenia tej samej właściwości, cechy, stanu, np. wysoki-niski, głośny-cichy, wejść-wyjść
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
leksemy, które pozostają w logicznym stosunku prze-ciwieństwa; znaczenie antonimu komplementarnego wynika jednak z zaprzeczenia drugiego członu takiej pary antonimicznej, np. martwy-żywy (=nie martwy), wolny-zajęty (=nie wolny)
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
wyraz, który wyszedł z użycia, np. zalterować ’zmartwić się’, krynica ‘źródło’
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
dawne, nieznane dziś znaczenie wyrazu, np. siła ’ wiele’, zaćma ‘ciemność’, przytomny ‘obecny’
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
wyraz utworzony w niespotykany dziś sposób, np. z za-stosowaniem innych niż współcześnie formantów, por. kawalec – dziś: kawałek, ogrodny – dziś: ogrodowy, wzajem – dziś: wzajemnie, jednako – dziś: jednakowo
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
wyraz (ewentualnie związek frazeologiczny), który trafił do języka ogól-nego z gwary zawodowej lub środowiskowej (np. ciupa ‘więzienie’, bluzg ‘poniżanie słowne, obrażanie słowem’ ← z gwary więziennej)
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
wyraz, wyrażenie lub zwrot, którego źródłem jest Biblia, np.: alfa i omega, chodzić od Annasza do Kajfasza, egipskie ciemności, faryzeusz, hiobowe wieści, judaszowe srebrniki (pieniądze), kolos na glinianych nogach, matuzalemowe lata, niewierny Tomasz
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
błąd w definicji polegający na tym, że pojęcie A zdefinio-wane jest przy użyciu pojęcia B, a do zdefiniowania pojęcia B użyto znowu pojęcia A
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
definicja słownikowa, która określa hasło jako część mowy, a także zawiera informacje o jego cechach gramatycznych, zwłaszcza składniowych; definicje tego typu podawane są zwykle przy nieodmiennych częściach mowy (spójnikach, przyimkach)
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
definicja klasyczna – operacja językowa prowadząca do oddania znaczenia danego wyrażenia z wykorzystaniem innych wyrażeń językowych poprzez wskazanie części wspólnej zakresów dwóch nazw: genus proximum i differentia specifica
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
definicja, której celem jest oddanie całego bogactwa znaczeniowego słowa, bez ograniczania się do składników „koniecznych i wystarczających”; podawane są w niej wszystkie składniki ustabilizowane w zbiorowej naiwnej świadomości użytkowników języka
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
definicja, której definiendum zawiera wyrażenie definiowa-ne wraz typowym dla niego kontekstem, np.: Coroczne zdarzenia powtarzają się co rok; Jeśli kogoś zemdliło, to poczuł się niedobrze i był bliski zwymiotowania tego, co zjadł
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
definicja, która polega na zademonstrowaniu lub wskazaniu przykładu; składa się z wypowiedzi zawierającej definiowane wyrażenie „To jest P” oraz wskazania za pomocą gestu przykładów ilustrujących definiowane wyrażenie
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
definicja słownikowa, której zadaniem jest ukształtowanie określonej postawy (skojarzeń) wobec przedmiotu, do którego odnosi się definiowane wyrażenie
|
|
|
definicja realnoznaczeniowa rozpocznij naukę
|
|
definicja słownikowa, która wyjaśnia treści znacze-niowe hasła bez odwołania się do jego budowy słowotwórczej; stosowana wobec haseł niepodzielnych słowotwórczo, np.: alegoria ‘obrazowe przedstawienie pojęć oderwanych w dziele sztuki’
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
definicja słownikowa, która polega na wskazaniu relacji formalnej objaśnianego hasła do jego podstawy słowotwórczej; definicję taką mają w słownikach przede wszystkim rzeczowniki odczasownikowe, rzeczowniki zdrobniałe i zgrubiałe, przysłówki odprzymiotnik
|
|
|
definicja strukturalno-znaczeniowa rozpocznij naukę
|
|
definicja słownikowa, w której sformułowaniu wyzyskujemy budowę słowotwórczą objaśnianego wyrazu i precyzujemy stosunek desygnatu formacji pochodnej, będącej hasłem, do desygnatu podstawy słowotwór-czej, np.: bębniarz ‘ten, kto gra na bębnie’
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
definicja słownikowa, która polega na podaniu synoni-mów, np.: ancymonek – ‘filut, spryciarz, ziółko, numer’
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
definition of scopedefinicja słownikowa, która wskazuje na zakres desygnatów, do których może odnosić się dane hasło, lub ograniczenie pragmatyczne użycia sło-wa, np. chomik – ‘o człowieku gromadzącym zapasy’, człowieczysko ‘poufale lub pobłażliwie o czło
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
wyraz zdrobniały, zdrobnienie
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
człon definicji zawierający definiowane wyrażenie, np.: KWADRAT jest to prostokąt równoboczny
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
członu definiujący w definicji, np.: Kwadrat jest to PROSTOKĄT RÓWNOBOCZNY.
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
wyraz ulega degradacji z pola wyższego do niż-szego, czemu może towarzyszyć pogorszenie nacechowania stylistycznego, np.: wa-riat (od łac. variare ‘różnić się, być innym’) – dawniej: ‘odmieniec’ → dziś: po-gardl.‘człowiek upośledzony umysłowo, niedorozwin
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
przejmowanie przez język polski wyrazów angielskich w formie licz-by mnogiej jako rzeczowników w liczbie pojedynczej, np. drops: ang. l.mn. → pol. l. poj.
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
tworzenie wyrazów pochodnych od wyrazu podstawowego za pomocą morfemów słowotwórczych, np. kocyk ← koc+yk
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
wyraz pochodny utworzony od podstawowego
|
|
|
desygnacja – (inaczej: oznaczenie) rozpocznij naukę
|
|
odsyłanie świadomości mówiącego do okre-ślonych przedmiotów lub ich klasy, czyli do desygnatów – obiektów rzeczywistości pozajęzykowej
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
przedmiot myśli odpowiadający wyrazowi, np. desygnatem pies jest określone zwierzę
|
|
|
dialektyzm (in. gwaryzm) leksykalny rozpocznij naukę
|
|
wyraz (ewentualnie wyrażenie lub zwrot), którego użycie ograniczone jest do tekstów tworzonych przez użytkowników jakiejś gwary, a więc odmiany polszczyzny obsługującej komunikację językową na wsi;
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
zbiór przedmiotów, którym przysługuje pewna cecha, tzw. różnica gatunkowa
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
wyrazy o tym samym znaczeniu, występujące w różnych odmianach języka (ogólnej – środowiskowej, profesjonalnej, terytorialnej), np.: bie-dronka – reg. petronelka; chłopak – gw. synek; statyści – aktor. krzaczki
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
wyraz lub wyrażenie utworzone od nazwy własnej, np. Samuel Colt → colt, Leonard Fuchs → fuksja
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
dział językoznawstwa zajmujący się pochodzeniem i pierwotnym znaczeniem wyrazów
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
wyraz lub wyrażenie, którego używa się dla złagodzenia pewnych treści objętych tabu, np. mijać się z prawdą, pójść tam, gdzie król piechtą chodził
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
zespół wyrazowy złożony z członów rzeczownikowych i czasownikowych, mający postać zdania (przysłowia, porzekadła, sentencje): Klamka zapadła, Nie mia-ła baba kłopotu kupiła sobie ciele, Masz babo placek
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
wyrazowe połączenie tekstowe, semantycznie regularne, jednak odtwarza-ne jako całość np.: władza państwowa, propaganda sukcesu, akcja protestacyjna, akcja plakatowa, gotowość strajkowa
|
|
|
generalizacja (inaczej: rozszerzenie znaczenia) rozpocznij naukę
|
|
proces polegający na rozszerze-niu zakresu znaczeniowego leksemu, np. ojczyzna ‘spuścizna po ojcu, dziedzictwo po przodkach’ → ‘kraj rodzinny’
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
zakres pojęcia rodzajowego
|
|
|
gniazdo słowotwórcze (inaczej: rodzina wyrazów) rozpocznij naukę
|
|
grupa leksemów, między którymi zachodzi stosunek motywacji słowotwórczej
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
elacja znaczeniowa między wyrazami oparta na zasadzie nadrzędności i podrzędności, tzn. znaczenie jednego wyrazu zawiera się w znaczeniu wyrazu drugiego;
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
wyraz, który wyszedł z użycia wskutek zmiany realiów świata, stosowa-ny jest jednak w tekstach współczesnych na określenie dawnych realiów, np.: pałasz, giermek, szyszak, jasyr, kolaska
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
wyraz oznaczający całość złożoną z pewnych części w stosunku do na-zwy którejś z tych części, np. stół jest holonimem w stosunku do wyrazu blat
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
wyrazy o identycznej wymowie, ale o innej pisowni, np. Bóg i buk [wym. buk]
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
wyrazy o identycznej pisowni, ale o innej wymowie, np. cis [wym. ćis] i cis [wym. c’is
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
dwa różne wyrazy o przypadkowo zbieżnym kształcie zewnętrznym – mające jednakowe brzmienie, ale odmienne znaczenie, nierzadko inną etymologię, a nieraz także różną pisownię
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
zbieżność leksemów (o odmiennym znaczeniu, na ogół in-nej etymologii) zarówno w postaci mówionej, jak i graficznej oraz we wszystkich for-mach paradygmatu fleksyjnego, np. para I ‘gazowa postać wody’ oraz para II ‘dwoje’
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
zbieżność leksemów (o odmiennym znaczeniu i na ogół innej etymologii) tylko w ich w postaci mówionej (zob. homofony), albo tylko graficz-nej (zob. homografy) lub nie we wszystkich formach paradygmatu fleksyjnego
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
homonimia powstała jako rezultat utożsamienia for-malnego obcego słowa z rodzimym po adaptacji (np. pol. i łac. dur); identyfikacji dwóch pożyczek z języków obcych (np. łac. i franc. fuzja) lub zapożyczenia dwóch gotowych homofonów (np. ang. boks)
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
dwa różne wyrazy niepodzielne słowotwórczo o przypadkowo zbieżnym kształcie zewnętrznym – mające jednakowe brzmienie, ale odmienne zna-czenie, nierzadko inną etymologię, a nieraz także pisownię, np. paraI i II, kula I i II
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
ukształtowanie wypowiedzi przez zestawienie wyrazów w taki sposób, że całość może mieć różne znaczenia, np.: Mama ma nas troje i Mama ma nastroje.
|
|
|
homonimia wewnątrzparadygmatyczna rozpocznij naukę
|
|
identyczność różnych form tego samego leksemu, np. damy – D. l. poj. i M. lmn.
|
|
|
homonimia międzyparadygmatyczna rozpocznij naukę
|
|
identyczność form reprezentujących różne leksemy, np. piła – rzecz. i czas.
|
|
|
homonimia paradygmatyczna rozpocznij naukę
|
|
identyczność form tego samego wyrazu (np. okna – D.lp. i M. lmn., zob. homonimia wewnątrzparadygmatyczna), różnych wyrazów w 7 obrębie tej samej części mowy lub w obrębie różnych części mowy (starcza – czasownik i przymiotnik, zob. homonimia międzyparady
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
jednostka leksykalna o mieszanym językowo składzie morfe-mowym, np. top-modelka, kinder-niespodzianka; dziś, w czasach internacjonalizacji słownictwa – częste narzędzie wzbogacania leksyki, zwłaszcza specjalistycznej
|
|
|
idem per idem (łac. „to samo przez to samo”) rozpocznij naukę
|
|
błąd w definicji polegający na użyciu w definiensie tego właśnie wyrażenia, które ma być zdefiniowane lub jakiegoś wyra-żenia od niego pochodnego, np. obrażać – ‘powodować, że ktoś czuje się obrażony’
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
błąd w definicji polegający na wyjaśnieniu znaczenia jakiegoś wyrażenia za pomocą innego wyrażenia, które dla adresata definicji jest niezrozumiałe (ponieważ np. nieznane, bardziej skomplikowa-ne, rzadsze), np.: fuszer ‘partacz’
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
alfabetyczna lista wyrazów występujących w tekście, podająca ich lokaliza-cję i ogólną łączną częstość
|
|
|
indywidualizm słowotwórczy rozpocznij naukę
|
|
wyraz utworzony zgodnie lub niezgodnie z regułami słowotwórczymi języka jako wynik indywidualnej kreatywności językowej w celach poetyckich lub ludycznych, np. Leśmianowskie błyszczydła (oczu), dusiołek
|
|
|
internacjonalizm leksykalny rozpocznij naukę
|
|
wyraz zapożyczony, który jest rozpowszechniony w różnych językach; najczęściej wyrazami o charakterze międzynarodowym są terminy naukowe i techniczne – ułatwiają one porozumiewanie się, usprawniają przepływ informacji naukowej
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
typ innowacji modyfikującej polegającej na połączeniu części dwóch związków frazeologicznych w jeden związek frazeologiczny, np.: rzucić kogoś na szerokie wody – jest wynikiem połączenia rzucić kogoś na głęboką wodę i wypuścić kogoś na szerokie wody
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
Innovation modifyingzmiana formy związku frazeologicznego (zob. innowacja rozwijająca, innowacja, innowacja skracająca, innowacja wymieniająca, innowacja kontaminacyjna, innowacja regulująca)
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
typ innowacji modyfikującej polegającej na zmianie formy gramatycznej elementu/-ów związku frazeologicznego, np. porywać się z motykami na słońce zamiast porywać się z motyką na słońce
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
typ innowacji modyfikującej polegającej na dodaniu do związku frazeologicznego elementu, który w nim standardowo nie występuje, np.: wiadomość wyssana z brudnego palca (standardowo mówimy: wiadomość wyssana z palca)
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
zmiana łączliwości związku frazeologicznego – odnie-sienie go do obiektu (przedmiotu, osoby, zjawiska), do którego zwykle się go nie od-nosi, np.: Polityka rzuca gospodarce kłody pod nogi
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
typ innowacji modyfikującej polegającej na skróceniu formy związku frazeologicznego i pominięciu elementu (elementów), które powinny w nim standardowo występować, np.: dolewać oliwy (pełna forma związku to: dolewać oliwy do ognia)
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
utworzenie nowego związku frazeologicznego (takiego, który nie istnieje, a jest np. tylko luźnym nawiązaniem do formy istniejącego związku) lub nadaniu związkowi nowego znaczenia, np. Klient spodziewa się czegoś wspa-niałego, a dostaje przysłowiową cegłów
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
typ innowacji modyfikującej polegającej na wymianie jednego z elementów związku na inny, np.: nie zasypywać gruszek w popiele (stan-dardowa forma to: nie zasypiać gruszek w popiele)
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
ciąg elementów diakrytycznych mający znaczenie globalne, czyli ciąg niepodzielny semantycznie na takie podciągi znaczące, które byłyby ele-mentami klas substytucyjnych niezamkniętych; jednostki leksykalne mogą być ciągłe, np. kot, miasto, albo nieciągłe,
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
system środków (zaczerpniętych z języka naturalnego lub utworzonych sztucznie), za pomocą którego można opisywać znaczenia wyrażeń języków naturalnych i ustalać relacje równoważności między wyrażeniami
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
zespół wyobrażeń utrwalonych w systemie danego języka (w jego właściwościach gramatycznych i leksykalnych: derywatach przenośnych znaczeniach wyrazów i ich łączliwości)
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
połączenie wyrazowe zbudowane z polskich elementów lek-sykalnych, jednak według obcego wzoru, np. wydaje się być (← ang. it seems to be)
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
wyraz utworzony za pomocą rodzimych morfemów słowo-twórczych według wzoru języka obcego (przez naśladowanie konstrukcji obcej), np.: nastolatek (← ang. teenager)
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
wyraz, związek wyrazowy lub konstrukcja składniowa będąca dosłownym tłumaczeniem obcego wyrazu, związku wyrazowego, konstrukcji skła-dniowej (zob. kalka frazeologiczna, kalka słowotwórcza)
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
wyraz, wyrażenie lub zwrot, charakterystyczny dla języka przepisów, instrukcji, poleceń urzędowych, regulaminów i innych tekstów o charakterze kancela-ryjnym lub prawnym, np. uiszczać, upraszać, usługobiorca, użytkowanie, wstąpić w związek małżeński;
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
uporządkowanie jakiegoś zbioru pojęć według określonych kategorii
|
|
|
kolokwializm (in. potocyzm) rozpocznij naukę
|
|
wyraz lub połączenie wyrazowe, typowe dla stylu potocznego w jego niższym rejestrze, używane w bezpośrednich kontaktach osób pełniących równorzędne role społeczne, np. wleźć ‘wejść’, kumpel ‘kolega’;
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
spis, zwykle alfabetyczny, wszystkich wyrazów występu-jących w tekście wraz z ich lokalizacja i kontekstami
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
cecha znaczeniowa (jednak niedefinicyjna), która jest odbi-ciem wyobrażeń kulturowych i tradycji związanych z danym wyrazem, panującej w danym społeczeństwie praktyki wyzyskiwania odpowiedniej rzeczy nazywanej danym wyrazem i wielu innych czynników pozaję
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
relacja semantyczna między dwoma predykatami o co najmniej dwóch aktantach w znaczeniu, ale różnym ich układzie, np. Jan sprzedał Tomaszowi samo-chód – Tomasz kupił od Jana samochód; Beata jest szefową Joanny. Joanna jest podwładną Beaty
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
w słownikach: termin określający informację o ograniczeniu zakresu użycia danego wyrazu, np. książ. (książkowy), pot. (potoczny)
|
|
|
leksem (in. wyraz słownikowy) rozpocznij naukę
|
|
abstrakcyjna jednostka słownika, a nie – tekstu; podstawa podsystemu leksykalno-semantycznego języka wraz z wymienionymi w słowniku znaczeniami
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
proces językowy, który polega na tym, że przejrzysty pod względem budowy słowotwórczej wyraz rozluźnia swój związek z wyrazem, od którego pocho-dzi, i przekształca się w słowo o znaczeniu niezależnym od swojej etymologii, np. grzeczny ← k rzeczy (dawn. ‘s
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
nauka o metodach opracowywania słowników
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
nauka o słownictwie, tzn. o wyrazach i związkach wyrazowych; jest teoretyczną podstawą leksykografii
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
obcy wyraz, zwrot, obca forma językowa wpleciona w tekst w języku ojczystym
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
wyraz przechodzi z niższego pola semantyczne-go do wyższego, czemu może towarzyszyć polepszenie nacechowania stylistyczne-go, np.: kobieta – daw. wyraz o znaczeniu obelżywym ‘ladacznica’, por. etymologia: kobe – ‘chlew’
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
wyraz oznaczający część pewnej całości w stosunku do nazwy całości, np. rzeczownik blat jest meronimem w stosunku do wyrazu stół
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
zmiana znaczenia polegająca na przeniesieniu nazwy z jednego obiektu na drugi na podstawie podobieństwa tych obiektów, np. bolączka – dawniej: 'miejsce, które boli (wrzód)'; dziś: 'trudność, zmartwienie'
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
zmiana znaczenia polegająca na przeniesieniu nazwy z jednego obiektu na drugi na podstawie styczności tych obiektów, np.: jasełka – daw-niej: 'figurki obrazujące narodzenie Chrystusa w stajence’; dziś: 'widowisko na temat narodzenia Chrystusa’
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
wyraz, wyrażenie lub zwrot, którego źródłem jest mitologia starożytna, np. nić Ariadny, koszula Dejaniry, erystyka, panika, kompleks Edypa, stajnia Augiasza
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
najmniejsza, znaczeniowo niepodzielna cząstka wyrazu, sygnalizująca jego znaczenie albo funkcję gramatyczną (morfem główny to rdzeń, z którym zwią-zane jest znaczenie podstawowe wyrazu; morfemy poboczne – to afiksy: prefiksy – przedrostki, sufiksy – przyr
|
|
|
nominatywna funkcja wyrazu rozpocznij naukę
|
|
funkcja wyrazu polegająca na tym, że służy on jako nazwa odpowiadającego mu fragmentu rzeczywistości
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
wyraz nowy, który zdobył pewną popularność środowiskową, nie jest jednak jeszcze stabilnie utrwalony w polszczyźnie ogólnej, np.: czekadełko o zna-czeniu ‘drobna przekąska podawana gościom czekającym na zasadnicze danie’
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
ugruntowane w języku znaczenie wyrazu, por. znaczenie rze-czownika dieta: paleosemantyzm: ‘spożywanie ściśle określonych pokarmów, zale-cane zwłaszcza podczas choroby’ (np. być na ścisłej diecie; przestrzegać zaleconej diety) neosemantyzm:, menu, jadłospi
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
zespół form deklinacyjnych lub koniugacyjnych danego typu wyrazów
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
połączenie wyrazów o charakterze opisowym, zastępujące pojedyncze wyrazy, np.: dokładać starań (por. starać się), wyrazić zgodę (por. zgodzić się), wy-rządzić krzywdę (por. skrzywdzić), itp.
|
|
|
podsystem leksykalno-semantyczny rozpocznij naukę
|
|
część systemu językowego, charakteryzu-jący się otwartością (wchłania i tworzy nowe wyrazy), większą nieregularnością i nie-stabilnością (obumieranie wyrazów, związków wyrazowych i powstawanie nowych)
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
słowo, wyrażenie, zwrot, niespotykane w zasadzie w innych stylach niż artystyczny, np.: grom ‘piorun’, goreć, konać, ronić, niwa; zastosowanie poetyzmów poza tym stylem wymaga wielkiej ostrożności – zwykle jest bowiem manieryczne i pretensjonalne
|
|
|
polisemia (in. wieloznaczność) rozpocznij naukę
|
|
zjawisko polegające na tym, że dany leksem ma kilka dających się wyodrębnić znaczeń
|
|
|
polisemia uniwersalna (in. kategorialna) rozpocznij naukę
|
|
wieloznaczność polegająca na odsyła-niu do różnych desygnatów na zasadzie stałych, obserwowanych i w innych wyrazach prawidłowości semantycznych,
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
wyraz naśladujący budową obcą konstrukcję słowotwórczą o częściowo przyswojonym składzie morfemowym (jeden człon jest zapożyczony, a drugi – prze-tłumaczony), por. pióropusz ← niem. Federbusch
|
|
|
rozpocznij naukę
|
|
wyraz (ewentualnie specjalne znaczenie) lub połączenie wyrazów, którego występowanie ograniczone jest do komunikacji nieformalnej wewnątrz grup zawodowych; profesjonalizmy najczęściej odnoszą one się do realiów wykonywania zawodu,
|
|
|